سنجش نگرش زنان تحصیل‌کرده به فضاهای بی‌دفاع شهری(مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه تبریز)

احساس امنیت در فضاهای شهری جزو مسائل مهم زندگی شهری بوده و در صورتی‌که فضای شهری احساس ترس و ناامنی را در شهروندان القاء کند، تبدیل به فضای بیدفاع می‌شود. بعضی از فضاهای شهری برای تمام شهروندان میتواند القاء‌کنندۀ ترس و ناامنی باشد. در این میان احساس ترس در فضاهای شهری برای زنان بیشتر از مردان است. نگرش زنان به فضاهای شهری، متفاوت از نگرش مردان بوده و فضاهای ناامن برای زنان تعریف شده و ویژگیهای خاصی را دارد. مقاله حاضر قصد دارد نگرش دانشجویان دختر دانشگاه تبریز را نسبت به فضاهای ناامن و بیدفاع شهر مورد بررسی و کنکاش قرار دهد. ‌‌‌‌‌پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است که دادههای آن از طریق پرسش‌نامه ‌‌‌‌‌به‌دست آمده. جامعه آماری دانشجویان دختر دانشگاه تبریز بوده و تعداد نمونه مورد مطالعه 100 نفر از دانشجویان دختر بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. تحلیل آماری یافتههای حاصل از پرسش‌نامه در محیط نرم‌افزار spss و با کمک تحلیل آنوا، آزمون تی تک متغیره، آزمون همبستگی کندال و اسپیرمن صورت گرفته است. نتایج ‌‌‌‌‌پژوهش نشان میدهد که فضاهای شهری کم‌نور، تاریک، دورافتاده، باریک، فضاهای نیمه‌کاره و خلوت القاءکننده ترس در زنان هستند و از طرفی بین احساس ترس و سطح تحصیلات رابطه معکوس وجود دارد؛ یعنی افزایش تحصیلات سبب کاهش القای ترس در بین زنان میشود.