بررسی تطبیقی جرایم در بافت‌های شهری (مورد مطالعه: شهر پارس‌آباد مغان-استان اردبیل)

جرایم شهری زاییده گریزناپذیر جمعیشدن و تراکم افراد انسانی در شهرها است. جرم و جنایت به‌عنوان یک عامل نگران‌کننده اجتماعی در فضاهای شهری امنیت شهروندان را با مشکل مواجه کردهاست. مباحث خشونت شهری و جرایم و ارتباط آن با بافت فیزیکی شهرها ازجمله مباحث مهمی است که در تمامی جوامع به اشکال و میزان گوناگون و متفاوت مشاهدهمی‌شود. در این پژوهش سعی شدهاست تا میزان وقوع جرایم در بافت‌های مجاز و غیرمجاز شهری به‌صورت تطبیقی در شهر پارس‌آباد مغان موردبررسی قرارگیرد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع توصیفی- تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به‌صورت کتابخانه‌ای و میدانی است و ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه است. جامعه آماری شامل ساکنانی است که در دو بافت موردمطالعه ساکنهستند. برای جمع‌آوری داده‌ها براساس روش کوکران 350نمونه از ساکنان برای بررسی میزان جرایم در محل سکونت آنها به‌طور تصادفی انتخابشدند. ازاین‌بین، 175خانوار از بافت مجاز و 175خانوار نیز از بافت غیرمجاز انتخابشدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی (مانند آزمون تیتست، کایدو، تحلیل میانگین چندجامعه) و همچنین برای سطح‌بندی جرایم از مدل تحلیل خوشه‌ای استفاده شده است. نتایج کلی به‌دست‌آمده از این پژوهش نشانمی‌دهد که میزان وقوع جرایم در بافت غیرمجاز شهری بیشتر از بافت مجاز است. به عبارت دیگر، بین نوع بافت کالبدی شهرها و میزان جرایم رابطه معنی‌داری وجوددارد.