تحلیل فضایی- مکانی جرم در شهر یزد

جرم یک پدیده نامطلوب اجتماعی است که وقوع و رشد آن امنیت اقتصادی و اجتماعی را تهدید می‌کند. همچنین موجب افزایش هزینه‌های امنیتی، انتظامی، اجتماعی و خصوصی میشود. رشد بی‌رویه جمعیت در مناطق شهری موجب بروز مشکلاتی چون افزایش بزهکاری، بحران مسکن، شرایط نامطلوب کار، مسایل زیستمحیطی،‌ حاشیهنشینی و دهها مشکل دیگر است. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین عوامل کالبدی و محیطی نظیر کیفیت محیط مسکونی، تراکم جمعیت و فعالیت و همچنین شناسایی نقاط جرم‌خیز و جرایم خاص هریک از مناطق 6گانه کلانتری شهر یزد است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و برای آزمون فرضیه تحقیق از روشهای کمّی استفاده شدهاست. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه و برای مقایسه فضایی جرایم و طراحی نقشه‌ها نیز از نرم‌افزار gis بهره گرفته است. از طرفی در تجزیه و تحلیل داده‌های پرسشنامه، از آزمون‌های آماری خیدو، binominal، تی چندمتغیره با نرمافزار spss استفاده شدهاست. دادههای آماری پژوهش به 2بخش قابل تقسیم است: نخست؛ مجرمان زندان مرکزی شهر یزد، که حجم نمونه در جامعه مذکور ازطریق فرمول کوکران تعیین شدهاست، دوم؛ آمار مرتبط با داده‌های کلانتری‌های 6گانه شهر یزد در سال 1390 که تحلیل فضایی جرم با استفاده از این داده‌ها صورت پذیرفت. نتایج پژوهش نشانداد که میزان افزایش گرایش به جرم بهمراتب بالاتر از افزایش توسعه کالبدی و جمعیتی در شهر یزد می‌باشد. با بررسی‌های انجام-شده در تحلیل فضایی جرم در شهر یزد منطقه12 و 14 کلانتری بیشترین ثبت جرایم را به خود اختصاصدادهاند که نشانمی‌دهد اسکان‌های غیررسمی در افزایش جرم تاثیر بهسزایی دارند. همچنین در تحلیل کیفیت مسکونی از 4شاخص میزان زیربنا، کیفیت محیط زندگی، تعداد اتاق در واحد مسکونی و نوع مالکیت استفادهشد که همگی نقش موثر کیفیت محیط مسکونی در میزان جرایم را تاییدکرد.