تحلیل فضایی رابطه نوع کاربری زمین با ارتکاب بزهکاری با استفاده از مدل آنتروپی محلی (مطالعه موردی: رابطه کاربری‌های مسکونی، تجاری و بانک با وقوع بزه شرارت در شهر تهران)

نوع و میزان کاربری اراضی و نحوه استفاده از زمین در سطح شهرها تاثیر غیرقابل‌انکاری در شکل‌گیری الگوهای رفتاری هنجار و نابهنجار دارد. در بسیاری از موارد کمبود یا نبود یک کاربری خاص تسهیل‌کننده ‌یا مانع بروز بزهکاری است. بنابراین، شناسایی ارتباط نوع و میزان کاربری با وقوع جرایم نقش تعیین‌کننده‌ای در فرایند برنامه‌ریزی پیشگیری از جرم دارد. در پژوهش حاضر با هدف تحلیل نوع کاربری اراضی در فضاهای شهری و وقوع بزهکاری ارتباط بین نوع و میزان وجود کاربری‌های مسکونی، تجاری و بانک‌ها با ارتکاب بزه شرارت مورد سنجش قرارگرفتهاست. این پژوهش از نوع کاربردی است که به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام‌شدهاست. داده‌های پژوهش به دو روش اسنادی و میدانی گردآوری و به‌منظور تحلیل مکانی ارتباط بین متغیرهای مورد بررسی از مدل آنتروپی محلی استفاده شده است. نتایج حاصل از خودهمبستگی مکانی متغیرهای پژوهش نشان‌دهنده الگوهای خوشه‌ای معنادار درزمینه وقوع بزه شرارت در شهر تهران است. با توجه به تراکم بزهکاری در مناطق خاصی از شهر تهران انطباق و ارتباط معنادار جرایم و کاربری‌های مورد پژوهش در برخی از محدوده‌ها بسیار قوی است و بیانگر معناداری بسیار بالایی(در سطح بونفرونی) است. هرچند تمامی کاربری‌ها تاثیر یکسانی بر وقوع بزه -شرارت- ندارد. یافته‌های پژوهش بر ضرورت انجام پژوهش‌های بیشتر به‌منظور تشخیص عوامل بروز بزهکاری تحتتاثیر نوع کاربری‌های خاص تنها در محدوده لکه‌های شناسایی‌شده و سعی در کاهش تاثیر این عوامل به‌منظور پیشگیری و کنترل بزهکاری در این محدوده‌های خاص را نشانمی‌دهد.