بررسی وضعیت امنیت زنان در فضاهای شهری ( مونه موردی: پل‌های عابرپیاده شهر رشت)

نیمی از استفاده کنندگان فضاهای شهری زنان هستند و مسئله احساس امنیت در فضاهای شهری از عوامل تاثیرگذار بر استفاده زنان از این فضاها است. از فضاهای شهری، که کمتر مورد توجه قرار گرفته است و امنیت آن برای زنان از اهمیت قابل توجهی برخوردار است، پل های عابر پیاده است. ازاینرو، هدف این پژوهش سنجش امنیت فضایی پل های عابرپیاده شهر رشت با استفاده از شاخص های کالبدی(مکانی)، کارکردی(عملکردی) و محیطی- رفتاری(ذهنی) از دیدگاه زنان استفاده کننده از این فضاها است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات به شیوه پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه بودهاست. جامعه آماری شامل زنان بالای 18سال شهر رشت، که از پل های عابرپیاده استفاده کرده اند، بوده است که به صورت تصادفی برای هر پل عابرپیاده 30نفر و درمجموع 270نفر انتخاب شدهاند. نتایج پژوهش نشان داده است که احساس ناامنی درکشده توسط زنان از پلهای عابرپیاده شهر رشت در هر 3شاخص بیشتر از حد متوسط است و بیشترین احساس ناامنی درکشده توسط زنان در شاخص کالبدی بوده و شاخص کارکردی کمترین نقش را در احساس ناامنی زنان داشته است. همچنین، پل عابرپیاده جانبازان به سمت میدان امامحسین(ع) دارای کمترین میانگین از لحاظ احساس ناامنی درکشده توسط زنان بوده و پلهای عابرپیاده واقع در بلوار شهید بهشتی و سپس بلوار خرمشهر بیشترین ناامنی را در بین پل های عابرپیاده داشته اند. مهمترین عوامل موثر بر احساس ناامنی و ترس زنان از حضور در پل های عابرپیاده شهر رشت تاریکی پل ها در شب و نصب نبودن روشنایی کافی در پل عابرپیاده به ویژه در ساعتهای 24-19 بودهاست. نتایج این پژوهش ضرورت توجه به برنامهریزی و طراحی صحیح پل های عابرپیاده و توجه به زنان به عنوان یکی از استفاده کنندگان مهم این پل ها را بیش ازپیش آشکار ساخته است.