واکاوی تاثیر ساماندهی و اسکان عشایر با تاکید بر بعد امنیتی (مطالعه موردی: کله کوه در ساوه)

به طور کلی ساماندهی و اسکان عشایر با هدف توسعه و عمران جامعه‌ی عشایری، محرومیت‌زدایی و خدمات رسانی بهتر به این جامعه و همچنین ایجاد امنیت انجام می‌گیرد. در ایران نیز این راهبرد در طی سال‌های گذشته در مناطق عشایری اجرا شده و از همین‌رو ارزیابی آثار و پیامدهای آن به‌خصوص از نظر امنیتی از اهمیت بسیاری برخوردار است. بر همین اساس در این مقاله امکان توسعه و بهبود زندگی عشایر در ایران در دو حالت کوچ و اسکان در قالب یک چارچوب مفهومی منسجم مورد بررسی قرار گرفته است. هدف اصلی این تحقیق ارزیابی اثرات حاصل از اجرای طرح ساماندهی اسکان عشایر کله کوهی در شهرستان ساوه است. داده‌های مورد نیاز با روش میدانی و از طریق ابزار پرسشنامه(محقق ساخته) و مصاحبه عمیق باسرپرست خانوار و همچنین روش کتابخانه ای/ اسنادی جمع آوری شده است. جامعه‎ی آماری تحقیق را 89 خانوار تشکیل می‌دهد که برای همگی آنها به روش تمام شماری توسط محقق پرسشنامه تکمیل شده است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که طرح ساماندهی و اسکان عشایر کله‌کوهی در ساوه تا حدودی امنیت شغلی و اقتصادی در پی تحولات شغلی، ناامنی و آسیب های فرهنگی و اجتماعی در پی تغییرات فرهنگی، امنیت بهداشتی و غذایی در پی دسترسی به امکانات، رضایت از کیفیت زندگی، افزایش امنیت جانی و مالی و همچنین بهبود استفاده از مواد غذایی و باعث تغییر در الگوی کالاهای مصرفی بادوام شده است.