تحلیل و ارزیابی میزان تاب آوری شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری؛ مورد مطالعه: شهر گرگان

زمینه و هدف: شهرها به‌واسطه تغییر و پویایی دائمی‌شان همواره در معرض خطرات و آسیب‌های جدی خواهندبود که نیازمند وجود روش‌ها و الگوهای مناسبی برای مواجهه و مدیریت این سوانح هستند. در واقع شهرها نیازمند رسیدن به سطحی تاب‌آور در ابعاد مختلف خود هستند. تاب‌آوری در مطالعات شهری و منطقه‌ای به دنبال کاهش آسیب‌های شهری مطرح شده است. شهرهای تاب‌آور از طریق تعمیق درک ما از وضعیت موجود و حرکت به سمت راهکارهای پایدارتر می‌توانند نقطه شروع مناسبی فراهم کنند. ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف شناخت و بررسی وضع موجود تاب‌آوری کالبدی در نواحی (8) گانه شهر گرگان از (12) شاخص استفاده کرده است.روش: روش پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و برای وزن‌دهی به شاخص‌های پژوهش از تکنیک «آنتروپی شانون» و برای ارزیابی و اولویت‌بندی تاب‌آوری هر یک از نواحی از لحاظ شاخص‌های تاب‌آوری کالبدی شهری، از تکنیک تصمیم‌گیری چندمعیاره ارزیابی تولید وزنی تجمعی استفاده شده است.یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که از بین (8) ناحیه شهری، ناحیه یک با ضریب اولویت (0/549) در رتبه نخست از لحاظ شاخص‌های تاب‌آوری شهری، ناحیه دو با ضریب اولویت (0/260) در مرتبه دوم، ناحیه چهار با امتیاز (0.250) در مرتبه سوم، ناحیه هفت با ضریب اولویت (0.207)، ناحیه سه با ضریب اولویت (0.238)، ناحیه شش با ضریب اولویت (0.228)، ناحیه هشت با ضریب اولویت (0.207) و ناحیه پنج با ضریب اولویت (0.198)، به ترتیب در رتبه چهارم تا هشتم از لحاظ شاخص‌های تاب‌آوری شهری قرار دارند.نتایج: یافته موید این امر است شهر گرگان از لحاظ شاخص‌های تاب‌آوری شهری در وضعیت ناپایدار قرارگرفته و این امر توجه جدی مسئولان و مدیران شهری گرگان را برای بهبود وضعیت می‌طلبد.