تحلیل عوامل موثر بر مشارکت عمومی- خصوصی در کاهش آسیب های اجتماعی بافت های فرسوده شهری

امروزه مدیریت آسیب‌های اجتماعی در بافت‌های فرسوده به یکی از ضرورت‌های توسعه شهری تبدیل شده است. دولت و مدیریت شهری برای تامین منابع مالی پروژه‌های احیاء بافت‌های شهری با محدودیت‌های جدی مواجه‌اند. به همین منظور در این پژوهش بسترهای جلب مشارکت عمومیخصوصی در چنین پروژه‌هایی تبیین و تشریح می‌شود. روش پژوهش توصیفیتحلیلی و نوع آن کاربردی و توسعه‌ای است. فن جمع‌آوری اطلاعات به‌صورت اسنادی و میدانی و ابزار تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نرم‌افزار «اس­پی­اس­اس» است. نتایج نشان می‌دهد که با تاسیس یک‌نهاد نیمه‌دولتی با قدرت اجرائی کافی، به‌عنوان محرک اجتماعی که برقرارکننده مشارکت بین بخش خصوصی، عمومی و اجتماعی باشد، می‌توان با ایجاد اطمینان و اعتماد لازم موجبات تحقق یک نوزایی شهری موفق را فراهم آورد. برنامه‌ریزی راهبردی بر اساس امکانات نهادهای محلی، جامعه محلی و مشارکت محلی استوار است و برخلاف روال گذشته بر برنامه‌ریزی و طراحی‌شهری در مقایسه‌ای کوچک و مشخص تاکید می‌ورزد. نتایج تحلیل عاملی حاکی از آن است که مهم‌ترین عوامل در مشارکت بخش خصوصی به ترتیب از عوامل (1) تا (8) دسته‌بندی می‌شوند که عامل اول (مالیاداری) با مقدار ویژه (125/ 3) و درصد تغییرات (62/ 15) درصد، نسبت به سایر متغیرها تاثیر قابل‌توجهی در مشارکت بخش خصوصی در مدیریت آسیب‌های اجتماعی بافت‌های فرسوده ایران دارد و عامل هشتم به‌عنوان طرح و الگو با مقدار ویژه (060/ 1) و درصد تغییرات (29/ 5)، از کل واریانس کمترین تاثیر را دارا است.

Analysis of effective factors on publicprivate participation in reducing social harms of wornout urban tissues

Today, the management of social harms in wornout areas has become one of the necessities of urban development. The government and the urban management face serious restrictions to finance urban remediation projects. Therefore, in this study, the contexts for attracting publicprivate participation in such projects are explained. The research method in this research is descriptiveanalytical and its type is applied and developmental. The technique of data collection is documentary and field survey. The data analysis tool is SPSS. The research results emphasize that by establishing a quasigovernmental institution with sufficient executive power, as a social stimulus that establishes partnership between the private, public and social sectors, it can achieved a successful urban regeneration by creating the necessary trust and confidence. Strategic planning is based on the capabilities of local institutions, local community and local participation and, unlike the previous routine, emphasizes urban planning and design in small and specific comparisons. The results of factor analysis indicate that the most important factors in private sector participation are classified from factors 1 to 8, respectively, the first factor (financialadministrative) with a specific value of 3.125 and a percentage change of 15.62% compared to other variables has a significant impact on the participation of the private sector in the management of social harms in the wornout tissues of Iran.in contrast,the eighth factor as design and pattern, with a specific value of 1/060 and a percentage change of 5/29 of the total variance has the least impact