بررسی بی سازمانی و آسیب های اجتماعی در مناطق حاشیه ای استان مازندران

آسیب‌های اجتماعی یکی از مهم‌ترین معضلات جامعه و بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی امروزی در مناطق حاشیه‌ای استان مازندران را تشکیل می‌دهند. پژوهش حاضر با هدف بررسی بی‌سازمانی و آسیب‌های اجتماعی در مناطق حاشیه‌ای (19 منطقه آلوده) استان مازندران در سال (1398) انجام شده است. روش پژوهش از نوع پیمایشی و ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه است. جامعه آماری آن به تعداد (20000) نفر را تشکیل می‌دهند که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه‌ای به تعداد (189) نفر انتخاب و از روش نمونه‌گیری هدفمند در دسترس استفاده شد. رویکرد کمی پژوهش تلاشی به‌منظور گروه‌بندی آسیب‌ها بر مبنای دسته‌بندی موضوع و همچنین تعیین علل آسیب‌ها می‌باشد؛ همچنین به کمک روش کمی با تحلیل عاملی اکتشافی، مفاهیم شناسایی و مورد آزمون تجربی قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند از بین متغیرها، «خانواده‌های ازهم‌گسیخته» با ضریب بتای (257/ 0)، تاثیرگذاری بیشتری از سایر متغیرها داشته است؛ یعنی با کنترل سایر متغیرها، به ازای یک واحد تغییر در پایگاه اقتصادی و اجتماعی، آسیب‌های اجتماعی (398/ 0) واحد تغییر می‌کند. مقایسه صورت گرفته بین یافته‌های پژوهش و نتایج ادبیات تجربی نشانگر آن است که ساختار مناطق حاشیه‌ای در استان مازندران با وضعیت بی‌سازمانی مواجه­اند و این وضعیت سبب بروز انواع آسیب‌های اجتماعی می‌شود؛ بنابراین به‌منظور برون‌رفت از این آسیب‌ها می‌بایست ریشه بروز این مشکلات را با استفاده از متخصصین مجرب مورد شناسایی قرار داد و ضرورت تغییر رویکرد از اقدامات انتظامی، امنیتی، روان‌شناختی، فردی و فقط مددکارانه به سمت رویکردهای اجتماعی متناسب با هر منطقه به‌شدت احساس می‌شود.

Investigation of social disorganization and social harms in marginal areas of Mazandaran province

Objective: Due to the wide range of dimensions of social harms and its increasing expansion in the present research community, the economic and social causes of social harms in acute and crisis areas of Mazandaran province have been studied. Method: The research method is survey method. Therefore, with a quantitative approach, an attempt is made to group the injuries based on the classification of the subject and also to determine the causes of the injuries. The statistical population of the study was 20,000 people (nineteen infected areas) using Cochran’s formula, the sample size was estimated to be 189 people, each of which 10 people were collected by interview and observation. Also, in this study, the available purposive sampling method has been used. In other words, 19 acute areas, 10 samples in each area have been studied.. Results: Research findings show that acute and crisis areas in the cities of Mazandaran province are classified into three categories: personality, individual, cultural, social, economic, and the indicators in each category are based on the measurement model and the factor of accuracy and stability. It has. Conclusion: A comparison of the research findings and the results of the experimental literature shows that one of the reasons for the increase Social and economic damage is the lack of proper inference from the current situation, which has added to the problems of combating them, so that in some statistics a very high prevalence of social harms and in others a lower prevalence is reported.