تحلیل فضایی کیفیت زندگی در کانون‌های جرم‌خیز (موردمطالعه: بخش مرکزی شهر تهران)

هدف از انجام این پژوهش، تحلیل فضایی کیفیت زندگی و بزهکاری در بافت‌های ناکارآمد شهری (موردمطالعه: بخش مرکزی شهر تهران) است. روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و هدف از نوع کاربردی است. ابتدا با استفاده از داده‌های جرائم سرقت به کمک نرم‌افزار arcgis از طریق اکستنشن تخمین تراکم کرنل، کانون‌های جرم‌خیز مشخص، سپس از بین جامعه آماری (400) پرسش‌نامه به شیوه تصادفی در کانون‌های جرم‌خیز به‌صورت فضایی تکمیل شد و با استفاده از رگرسیون وزنی جغرافیایی (gwr) در محیط arcgis به تاثیر و اثرگذاری جرم بر سطح کیفیت زندگی ساکنین کانون‌های جرم‌خیز پرداخته‌شده است. نتایج نشان می‌دهد که سطح کیفیت زندگی در کانون‌های جرم‌خیز با توجه به مقدار آماره آزمون t تک نمونه‌ای برابر با (19٫1-)، درجه آزادی (399)، سطح معناداری (0٫000) و مقایسه این سطح معناداری با (0٫05) پایین است. همچنین روند الگوی رگرسیون فضایی در تعیین توزیع الگوی جرم و تاثیر آن بر کل ابعاد کیفیت زندگی در بخش مرکزی شهر تهران نشان می‌دهد که خروجی پارامترهای مدل رگرسیون وزنی جغرافیایی به میزان بالایی پیش‌بینی موردنظر را تایید می‌کند. دراین‌بین با توجه به ضریب بالای r2 (0٫86) می‌توان گفت جرم بر کل ابعاد کیفیت زندگی محدوده موردمطالعه تاثیر زیادی داشته است و باعث پایین آمدن سطح کیفیت زندگی در کانون‌های جرم‌خیز شده است.