الگوهای فضایی بزهکاری با محدوده‌های اسکان غیررسمی (مورد مطالعه: جرایم سرقت در سکونتگاه‌های غیررسمی شهر ورامین)

شهر ورامین باتوجه‌به مهاجرپذیری گسترده در چند دهه اخیر از رشد جمعیتی و کالبدی چشمگیری برخوردار بوده است. ازجمله پیامدهای ناگوار این رشد شتابان شکل‌گیری مناطق اسکان غیررسمی در این شهر است. هدف این پژوهش تحلیل فضایی کالبدی ناهنجاری‌های اجتماعی در مناطق اسکان غیررسمی شهر ورامین و عوامل بروز آنها در این محدوده‌ه است. جمعیت آماری این پژوهش همه جرایم مربوط‌به سرقت منازل مسکونی، خودرو، مغازه و دیگر جرایم مربوط‌به جرم سرقت است. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی مبتنی‌بر اطلاعات آماری و مشاهدات میدانی انجام شده است. درواقع، برای شناسایی و درک الگوهای فضایی بزهکاری از روش‌های آماری گرافیک مبنا در محیط نرم‌افزار سامانه اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است. بنابراین، ابتدا برای تشخیص نوع الگوی رخداد بزهکاری از آزمون شاخص نزدیک‌ترین همسایه استفاده شده است و سپس برای شناسایی و درک الگوهای فضایی پیوسته بزهکاری از روش خوشه‌بندی تخمین تراکم کرنل استفاده شده است و درنهایت، وضعیت اقتصادی، اجتماعی و کالبدی محله‌های مذکور بااستفاده‌از مشاهدات میدانی و اسناد رسمی مورد مطالعه قرارگرفت. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد عمده کانون‌های جرم‌خیز در شهر ورامین بر روی این محدودهای غیررسمی قرارگرفته است به‌طوری‌که از 5کانون عمده جرم‌خیز 4کانون جرم‌خیز در این محدوده‌ها جای گرفته است که درمجموع 30.32% از کل جرایم سرقت را به خود اختصاص داده ‌است. بررسی‌ها نشان می‌دهد فقدان پاسگاه انتظامی و ضعف حضور نیروهای انتظامی از مهم‌ترین مشکلات روند جرم‌خیزی در این محدوده‌ها بوده است. همچنین، بافت کالبدی محله‌ها باتوجه‌به وجود زمین های بایر در بین محله‌ها وجود نقاط کور، فقدان نورپردازی صحیح و رعایت‌نکردن اصول طراحی محیطی در پیشگیری از جرم در بروز جرم و شکل‌گیری کانون‌های جرم‌خیز در این محدوده‌های شهری بسیار موثر بوده است.