نقش روایات امامیه در معادل‌گزینی مفردات قرآنی و بازتاب آن در نقد ترجمه‌های معاصر قرآن کریم

در چند دهه اخیر در سایه انتشار شمار قابل توجهی از ترجمه‌های فارسی قرآن کریم، مقوله «نقد ترجمه‌های ‏قرآن» نیز به عنوان حوزه‌ای نوپا در پژوهش‌های علوم قرآنی شناخته ‌شده که انتشار شمار فزاینده این دسته از ‏آثار در قالب مقالات، کتب و پایان نامه‌های دانشگاهی خود گواهی گویا بر این مدعاست. بررسی این آثار مبیّن ‏این واقعیت است که بخش قابل توجهی از آنها متاثر از یافته‌های نوین دانش زبان شناسی به موضوعاتی چون ‏نقد نحوی، صرفی، واژگان، بلاغی، سبکی و گفتمانی اختصاص یافته است که در جای خود اهمیت و ارزش ‏انکارناپذیر دارد. ‏این مقاله بر آن است تا ضمن نقد برخی از معانی مندرج در کتب فرهنگ لغت، با رجوع به روایات تفسیری، به ‏ارایه رویکردی پیشنهادی در خصوص معادل گزینی برخی از واژه‌های قرآنی برآید و در نهایت ترجمه‌های ارایه ‏شده از برخی واژگان قرآنی را مورد نقد و بررسی قرار دهد.‏ پر واضح است که در کنار پرداختن به این دسته از روایات، رجوع به فرهنگ‌های لغت عمومی و اختصاصی با ‏هدف به تصویر کشیدن نسبت و جایگاه این دسته از روایات با فرهنگ‌های موجود اجتناب ناپذیر می‌نماید. به ‏باور نویسندگان، این رویکرد پیشنهادی می‌تواند به عنوان رویکردی جدید در ترجمه و تفسیر آیات قرآن ‏راه‌گشا باشد.‏