برابریابی فارسی دو ساخت نحوی «ماکان له اَن یَفعَل» و «کان + ماده فَعَلَ»‏‎‏ در قرآن کریم

برای ترجمه یک متن، نخست باید پیام متن مبدا بر پایه تمامی عوامل شکل دهنده پیام آن متن‎ ‎در زبان مبدا به درستی ‏دریافت شود. از مهمترین عوامل سازنده پیام، ساخت های نحوی متن مبدا است. این ساخت ها در تحلیل‌های بین زبانی و ‏ترجمه، نقش بنیادی در شکل دهی معنای متن دارد. در این مقال به تحلیل دو ساخت نحوی ماکان له اَن یَفعَل و ‏‏کان+ماده فَعَلَ پرداخته و پس از تحلیل برابرهای این دو ساخت در فارسی و بررسی برخی از ترجمه‌های این دو عبارت، ‏به ارایه ترجمه‌ای همسان و مبتنی بر تحلیل‌های انجام یافته از این ساخت ها با توجه به دیدگاه‌های نحویان، اعراب ‏پژوهان و مفسران و دستور زبان فارسی، همت گمارده می‌شود.‏در بخش تحلیل نحوی ماکان له اَن یفعل روشن می‌گردد که خبر این ساخت در جمله موجود و همان اسم مصدّر به ‏لام جر است و دلیلی بر تقدیر آن وجود ندارد و غرض در این ساخت نفی توان یا سلب حقی از سود خداوند است و در ‏ساخت شرط+کان+اسم فاعل ماده فعل مراد قصد بر انجام کار است.‏