آشنایی‌زدایی در تضمین‌های نحوی افعال آیات سوره بقره قرآن کریم

آشنایی‌زدایی یکی از روش‌های برجسته‌سازی در یک اثر ادبی است که خروج از زبان معمول و معیار نامیده می‌شود. استفاده از این روش علمی - ادبی به زیبایی و پویایی کلام، منجر و موجب می‌شود شنونده و خواننده متن، به آن توجه ویژه‌ای داشته باشد. همچنین، تضمین نحوی این است که یک فعل به‌‌وسیله حرف جر غیرمعمول، متضمن معنای فعل دیگری باشد. درواقع یک فعل دارای دو معنا شود؛ یعنی فعل مذکور یک معنا داشته باشد و حرف جر آن، معنای دیگری به فعل بدهد. این پژوهش سعی دارد با روش توصیفی‌تحلیلی، تضمین‌های نحوی به‌‌کاررفته در آیات سوره بقره را از منظر آشنایی‌زدایی بررسی کند و میزان توجه قرآن، به استفاده از امکانات زبانی و شگردهای زیباسازی کلمات قرآنی را آشکار سازد. همچنین، بر آن است که تضمین‌های نحوی به‌‌کاررفته در قرآن را با نظریه صورت‌گرایان در آیات سوره بقره تطبیق دهد. این مقاله با استفاده از کتاب‌های ادبی، نحوی، لُغوی و تفسیری، تاثیر تضمین نحوی را در فهم معانی کلمات قرآنی بررسی می‌کند و دشواری‌های نحوی آیات را با بهره‌گیری از صنعت تضمین نحوی و تاثیر آن را در بهتر فهماندن معانی قرآن بیان می‌کند و درصدد بررسی معنای تضمین نحوی افعال در آیات قرآن است.

defamiliarization in the syntactic taḍmīn of the verbs of the verses of surah baqarah of the holy quran

defamiliarization is one of the methods of highlighting in a literary work, which can be called a departure from the usual and standard language. the use of this scientific-literary method leads to the beauty and dynamics of speech and makes the listener and reader of the text pay special attention to it. on the other hand, the syntactic guarantee is that a verb implies the meaning of another verb using an unusual preposition. a verb has two meanings, that is, the verb has one meaning and its unusual preposition gives another meaning to the verb. this article tries to examine the syntactic guarantees used in the verses of the qur’an from the perspective of defamiliarization and reveal the extent of the qur’an’s attention to the use of language facilities and methods of beautifying the words of the qur’an. the method of this research is descriptive-analytical and it aims to compare the syntactic taḍmīn(implication of meaning) used in the qur’an with the theory of formalists in some verses of the holy qur’an. this article examines the effect of syntactic taḍmīn in understanding the meanings of quranic words by using literary, syntactic, lexical and commentary books, and expresses the syntactic difficulties of the verses by using the industry of taḍmīn and its effect in better understanding the meanings of the qur’an, and tries to investigate the meaning of syntactic taḍmīn of verbs in quranic verses.