اعتبارسنجی معنای محوری و کارآمدی آن در تفسیر قرآن کریم

یکی از راههای دسترسی به معنای واژگان، کشف معنای محوری است که با استفاده از ریشه‌شناسی فراهم می‌شود. استفاده از دانش اشتقاق یا همان ریشه‌شناسی، از قرن دوم هجری تا قرن حاضر، برای تبیین معانی محوری واژگان قرآن کریم، در تفاسیر به‌صورت پراکنده استفاده می‌شده است؛ اما این روش بیشتر زمانی در تفاسیر به کار رفته که مشکلی کلامی وجود داشته است. استفاده از معنای محوری واحد برای فهم معانی واژگان در تفسیر، به‌مثابۀ روشی رایج می‌تواند سبب حل بسیاری از دشواری‌های تفسیر و تولید علم شود. آنچه این پژوهش، بدان اختصاص یافته، نخست، ارائه تعریفی از معنای محوری و راههای دستیابی به آن و دوم، اعتبارسنجی این روش در فهم مفردات قرآن کریم است. بررسی مبانی و ادله حجیت ظواهر الفاظ قرآن کریم و قول لغوی، نشان‌دهندۀ اعتبار و حجیت این روش در فهم مفردات و کارآمدی آن در تفسیر است.

validation of the central meaning and its effectiveness in the interpretation of the holy quran

one way to access the meaning of words is to discover the pivotal meaning that is done by etymology. etymology has been used here and there since the second century ah to explain the pivotal meanings of the holy qur’anic vocabulary in interpretation efforts; however, this method is mostly used in interpretation when there is a kalām problem. using a single pivotal meaning to understand the meanings of words in interpretation, as a common way, can solve many of the difficulties of interpretation and lead to knowledge production. this research, first, intends to define the pivotal meaning and ways to achieve it and second, to validate this method in understanding the terms of the holy qur’an. a study of the foundations and evidence of the authority of the apparent meaning of the words of the holy qur’an and the literal meaning shows the validity and authority of this method in terms of understanding the terms and its effectiveness in interpretation.