ارزیابی دوگانگی رسم‌الخطِ ادوات «انّما، انّما، کُلّ‌ما و این‌ما» و بازتاب آن در ترجمه‌های فارسی معاصر قرآن کریم

یکی از مسائل مشکل‌زا در ترجمه و تفسیر قرآن، توجه به رسم‌الخط خاص برخی از واژگانی است که در نگارش به دو شکل گوناگون نوشته شده‌اند و برداشت‌های معنایی متفاوت را فراهم آورده‌اند. در این راستا در مقاله حاضر کوشش شده است تا با روش توصیفی‌تحلیلی دوگانگی رسم‌الخط ادوات «انّما، انّما، کُلّ‌مَا و اینَ‌مَا» در آیاتی مشخص و با تکیه ‌بر قواعد زبان و ادبیات عرب و تفاسیر تجزیه‌ و تحلیل شود، سپس با معادل‌یابی آنها ترجمه‌های فارسی معاصر قرآن واکاوی و ارزیابی شود. درنهایت به این نتیجه رسیده‌ایم که بعضی از مترجمان از یک‌سو در پاره‌ای از مواضع به تفاوتِ رسم‌الخطیِ این ادوات بی‌اعتنا بوده و با انگاشت‌هایی متنوع معادل‌های ناصوابی را در برگردان این ادوات اظهار داشته‌اند و از‌سوی‌دیگر، بعضی نیز با درج معنای مناسب متوجه تفاوت رسم‌الخطی این ادوات بوده‌اند. درنهایت اینکه هرچند عمده اشکالات مترجمان در وهله نخست، مربوط به توجه‌نکردن به رسم‌الخط اصیل این واژگان است، بعد از آن، مشکل اساسی مربوط به ضعف تشخیص مترجم در ساختارهای صرفی و نحوی زبان مبدا و به تبع آن گزینش نامناسب معنا در زبان مقصد است. درهرحال تقریباً «رضایی» در برگرداندن ادات «انّما، انّما، کُلّ مَا و اینَ مَا» از دیگر مترجمان دقیق‌تر عمل کرده است.