عوامل موثر برعدالت آموزشی درمحیط های بالینی از دیدگاه دانشجویان و متولیان آموزش دانشگاه علوم پزشکی گیلان درسال 1393-1392

مقدمه: عدالت در عرصه آموزش یکی از شاخصه های مهم توسعه همه جانبه سیستم آموزشی و زمینه ساز بروز استعداد ها و توانمندی ها درسطح کلان است. این مطالعه با هدف تبیین عدالت آموزشی از دیدگاه دانشجویان و متولیان آموزش دانشگاه علوم پزشکی صورت گرفت.روش ها: در این مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوایی با رویکرد نمونه گیری هدفمند 39 دانشجوی پرستاری، اتاق عمل و هوشبری در دوره کارورزی عرصه و 4 نفر از مدیران و معاونین آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان شرکت داشتند. گردآوری اطلاعات از طریق انجام مصاحبه در گروه های متمرکز برای دانشجویان و مصاحبه فردی با مدیران آموزشی طی دو نیمسال تحصیلی 9392 و آنالیز داده ها با رویکرد تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی انجام شد.یافته ها: نتایج در قالب دو تم اصلی عوامل تسهیل کننده و عوامل بازدارنده که به ترتیب شامل طبقات (برخورداری از تسهیلات، امکانات و تجهیزات برابر، استفاده از اساتید کارا، برنامه ریزی آموزشی هدفمند، هماهنگی بین تئوری و عمل، ارتباط بین آموزش و درمان) و (واقعیت های نامطلوب بالینی، کمبود اساتید بالینی توانمند، ارتباطات فردی، فرایند نامناسب ارزشیابی) که هریک به نوعی بر فرایند تحقق عدالت آموزشی در عرصه آموزش بالینی موثر است بدست آمد.نتیجه گیری: براساس یافته های مطالعه حاضر عدالت آموزشی یعنی امکان برخورداری از امکانات آموزشی برابر در بین کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی علی رغم رشته تحصیلی آنان؛ بطوری که برای کلیه دانشجویان اقداماتی یکسان در جهت ایجاد شرایط وامکانات مناسب، اساتید بالینی توانمند، کم کردن فاصله های موجود بین دروس عملی و آنچه در بالین صورت گیرد.