آموزش درمانگاهی با رویکرد فراگیر محوری براساس مدل snapps

مقدمه: عدم توجه به توانمند سازی دانشجویان پزشکی در برخورد با بیماران و مدیریت درمان یکی از چالش های مهم در امر آموزش بالینی است، یکی از دلایل وضعیت نامطلوب آموزش پزشکی در کشور را می توان در مدل ها و الگو های کنونی آموزش پزشکی جستجو کرد. در حال حاضر نظام آموزش پزشکی ایران الگوی گروه محور (department-based) zwj; است. بنابراین دانشجویان نمی توانند به طور مستقل در فرایند درمان وارد شوند. لذا این پژوهش با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان در مورد آموزش درمانگاهی با رویکرد فراگیر محوری بر اساس مدل snapps طراحی و اجرا گردید.روش ها: این پژوهش از سری تحقیقات نیمه تجربی به شیوه پس آزمون برای یک گروه بود. پس از آموزش با مدل snapps در 4 ترم متوالی، با پرسشنامه ای محقق ساخته (در4 حیطه) دیدگاه دانشجویان ارزیابی گردید. جامعه آماری کلیه دانشجویان پزشکی کارآموز و کارورز دانشگاه علوم پزشکی بیرجند که در 4 نیمسال تحصیلی (93-92 و 93-94) وارد بخش عفونی شدند (106 نفر). داده ها پس از جمع آوری با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون t و از طریق نرم افزار آماری spss مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که اجرای مدل snapps از نظر 98 درصد دانشجویان باعث افزایش دانش و 85/3 درصد باعث بهبود نگرش و 90/2 درصد آنان باعث بهبود عملکرد می شود و 80/4 درصد دانشجویان مدل snapps را به مدل سنتی و رایج آموزش ترجیح دادند. هم چنین نتایج نشان داد که بین دیدگاه دانشجویان در مورد افزایش دانش و بهبود نگرش بر اساس جنسیت تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی در مولفه مهارت و ترجیح این روش بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی دار وجود داشت (0/05>p). نتایج نشان داد که بین دیدگاه دانشجویان در مورد تاثیر مدل snapps و مقطع تحصیلی تفاوت آماری معنی داری وجود ندارد اما در ترجیح مدل snapps بین دانشجویان مقطع استاژری و اینترنی تفاوت معنی دار مشاهده شد (0/05>p).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش در رابطه با کیفیت آموزش درمانگاهی، استفاده از الگو هایی که بتواند دانشجو را به طور مسقیم در درمان درگیر نماید، ضروری می باشد و کاربرد مدل snapps به عنوان یک مدل دانشجو محور در آموزش درمانگاهی پیشنهاد می گردد.