بررسی نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1386

مقدمه: نیازسنجی با شناسایی نیازهای اصلی، مبنایی برای تعیین اهداف و بستر مناسبی برای سازماندهی سایر عناصر مهم، حول نیازهای اولویت یافته فراهم می سازد. از نظر علمی اولین اقدام در طراحی هر برنامه آموزشی تعیین نیازهای آموزشی افراد است و شناسایی این نیازها امکان استفاده بهینه از منابع موجود را فراهم می کند. در این راستا هدف از این مطالعه نیز تعیین نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1386بود.روش ها: این مطالعه بصورت مقطعی، توصیفی انجام شد و در آن پرسشنامه استاندارد مطالعه نیاز سنجی دانشگاه میشیگان (2005) پس از تعیین روایی واعتبار مورد استفاده قرار گرفت. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود و74 پرسشنامه ها پس از تکمیل با استفاده ازنرم افزار spss مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: اولویت های انتخابی اساتید در ارتباط با محورهای مختلف به شرح ذیل بود: 5/38 درصد نوشتن طرح درس استاندارد؛3/26 درصد آموزش دانشجو محور؛ 4/42 درصد osce؛ 27 درصد تهیه اسلاید های کامپیوتری؛ 3/24 درصد آشنایی با چگونگی ایجاد و استفاده از پورت فولیو را به عنوان اولویت اول ذکر کرده بودند. مناسب ترین زمان تشکیل کارگاه ها را صبح روز پنجشنبه و فصل بهار و در پایان نیمسال تحصیلی عنوان نمودند. 6/67 درصد اساتید امکانات موجود و 8/87 درصد آنها فضای آموزشی دانشگاه را برای تدریس به روش های جدید کافی ندانستند. نتیجه گیری: اعضای هیات علمی شرکت در کارگاه ها و دوره های آموزشی متناسب با نیازها در حیطه های طراحی تدریس،روش های تدریس، روش های استاندارد ارزشیابی، تکنولوژی آموزشی و مهارت های عمومی را گامی مناسب در جهت ارتقا توان آموزشی خود و کیفیت آموزش دانشگاه می دانند. بدیهی است مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی باید کارگاه ها و دوره ها را متناسب با نیازهای آموزشی اساتید تنظیم کند.