بررسی نحوه اجرای طرح ارزشیابی درونی در گروه های آموزشی تخصصی دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال تحصیلی86 -1385

مقدمه: ارتقای کیفی دانشگاه که نهادی تولید کننده، انتقال دهنده و تامین‌کننده نیروی انسانی متخصص در جامعه است، از وظایف اصلی مراکز مطالعات است و اجرای طرح ارزشیابی درونی، مسیولین و دست اندرکاران سیستم آموزشی را از مناسب بودن اهداف، خط مشی‌ها و عملکردهای اجرایی خود آگاه می‌سازد. پژوهش حاضر نیز با هدف بررسی نحوه اجرای طرح ارزشیابی درونی در گروه های آموزش تخصصی دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام گرفت.روش ها: جهت انجام این مطالعه توصیفی- مقطعی، ابتدا چک لیستی شامل 44 سوال که نحوه‌ی صحیح اجرای طرح را در گروه‌های آموزشی می‌سنجید، طراحی گردید و بین اعضای هیات علمی دو گروه آموزشی تربیت کننده دستیار این دانشگاه که طرح را به اجرا درآورده بودند، توزیع گردید و سپس اطلاعات به دست آمده جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: 70درصد آزمودنی‌ها نسبت به طرح ارزشیابی درونی آگاهی و نگرش مناسبی داشته اند. 65 درصد آن‌ها، هدایت طرح را در گروه آموزشی خود مناسب ذکر کرده اند. 45 درصد آزمودنی‌ها وضعیت آموزش را مطلوب ذکر نموده‌اند. 75 درصد آزمودنی‌ها، گروه آموزشی را از نظر وجود کارشناس با تجربه آموزش نامطلوب اعلام کردند. بیشتر از 60 درصد آزمودنی‌ها مشارکت گروه‌های ذینفع (هیات علمی، مدیر گروه، دانشجو و کارکنان آموزش) را در اجرای طرح نامطلوب ذکر کردند و در همین رابطه کمتر از 40 درصد آزمودنی ها در تدوین اهداف آموزشی مشارکت داشتند. بیش از 55 درصد آزمودنی‌ها تعیین حوزه‌های ارزشیابی را جهت بررسی وضعیت گروه آموزشی خود و تبیین وضعیت مطلوب را مناسب ذکر کرده اند. بیش از 70 درصد آزمودنی‌ها ارتباط خود را با مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی ?edc? نامطلوب ذکر کرده و 75 درصد آزمودنی‌ها ارتباط با دانش‌ آموختگان را نامطلوب عنوان نموده اند. نتیجه گیری: این بررسی مشکلات عمده‌ای را در روند اجرای طرح ارزشیابی درونی در گروه‌های آموزشی تربیت کننده دستیار این دانشگاه مشخص نمود که عبارتند از:ضعف مشارکت گروه‌های ذینفع دراجرای طرح ارزشیابی درونی از جمله تدوین و بازنگری اهداف آموزشی، عدم وجود کارشناس آموزش دیده در گروه‌های آموزشی، عدم کفایت آموزش‌های مرکز در آشنایی گروه‌های آموزشی با طرح ارزشیابی درونی و ضعف برقراری ارتباط گروه‌های آموزشی با مرکزedc ، عدم ارتباط با دانش‌آموختگان و نداشتن برنامه‌ای مشخص جهت ارتباط با آن‌ها درگروه‌های آموزشی.به این ترتیب با در نظر گرفتن این کاستی‌ها و رفع آن‌ها می‌توان گام موثری در اجرای بهینه این طرح کارآمد در سایر گروه‌های آموزشی تربیت کننده دستیار دانشگاه برداشت.