پروفشنالیزم (حرفه ای گری) پزشکی و آموزش آن به دانشجویان

لغت لاتین «professio» به معنای «اعلان عمومی و تعهد دادن به جامعه» است و واژه پروفشنال به طور سنتی برای سه رشته «پزشکی»، «وکالت» و «علوم دینی» استفاده شده است. حرفه شریف پزشکی که دراصل نوعی «فراخوان» از طرف افرادی با صلاحیت و دانشمند بود که نیازهای بیماران را بر خواسته های خود ترجیح می دادند، به نظر می رسد که در حال تبدیل به یک تجارت «پول بده و سرویس بگیر» می باشد و این مساله نه تنها در جامعه ما، بلکه در بسیاری از جوامع پیشرفته و در حال پیشرفت به صورت کاهش اعتماد جامعه به پزشکان نمود پیدا می کند. انتظارات خانواده، کاهش اساتید فرزانه و الگو (role model) برای دانشجویان، پیشرفت های تکنولوژیک، تخصص گرایی و فوق تخصص گرایی، و درگیر شدن در سیستم خدمات بهداشتی درمانی به صورت دست دوم و دست سوم [سیستم ارجاعی] به عنوان علل این مساله درنظر گرفته شده اند. در واقع جامعه پزشکی به آهستگی در حال نوعی «تجزیه شدن» است. از مدت ها قبل در دانشکده های پزشکی کشورهای غربی، به ضرورت آموختن و آموزش دادن اصول حرفه ای گری به دانشجویان پزشکی تاکید شده و امروزه به ارتقای کیفیت و کمیت این آموزش ها بسیار پرداخته می شود تا ذهنیت های درست، مهارت های مناسب و شایسته و یک سیستم «ارزشی» در مجموعه آموزش های پزشکی ایجاد شود. بایستی دوره تحصیلات پزشکی به گونه ای مورد بازبینی و مداقه قرار گیرد که موضوع مهم «آموزش حرفه ای گری پزشکی» در تمامی سطوح آموزش وارد گردد. در این نوشتار بر آنیم که ضمن معرفی مختصر مفهوم پروفشنالیزم یا حرفه ای گری پزشکی و مبانی آن، اندکی درباره شیوه های یاددهی و یادگیری آن و موانع موجود تامل نماییم.