دیدگاه کارورزان رشته پزشکی در ارتباط با تلفیق آموزش الکترونیک و سنتی در آموزش اپیدمیولوژی

مقدمه: یکی از رویکردها برای حل مشکلات موجود در آموزش پزشکی، بکارگیری تکنولوژی های جدید در آموزش می باشد. از سوی دیگر موفقیت یک دوره آموزشی صرف نظر از تکنولوژی مورد استفاده به رعایت اصول هاردن (دانشجو محوری، مبتنی بر مسیله بودن، آموزش ادغام یافته، مبتنی بر جامعه، انتخابی و سیستماتیک) در طراحی آن بستگی دارد. مطالعه حاضر با هدف نظر سنجی در مورد کارگاه آموزشی و میزان کارایی آن که با انگیزه پیاده سازی رویکرد آموزش الکترونیک به شیوه ترکیبی در فیلد بهداشت انجام گرفته است. روش ها: تحقیق حاضر مطالعه توصیفی- مقطعی مشتمل بر نظرات 30 کارورز پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال های 88-87 درباره یک کارگاه مبتنی بر آموزش ترکیبی در سایت دانشکده بود. اطلاعات با استفاده از شیوه مصاحبه جمع آوری شد. همچنین عملکرد هر کارورز طی مراحل کارگاه بررسی و نتایج با آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با تدوین طرح درس کارگاه، جستجو در اینترنت و اپیدمیولوژی بیماری ها به شکل ادغام یافته تدریس شد. سپس وارد سامانه سازمان جهانی بهداشت شده و اپیدمیولوژی بیماری های شایع ایران با سایر کشورها مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: از بین 30 کارورز 80 درصد از برگزاری کارگاه رضایتمندی کامل داشتند. 3/73 درصد توانمندی های پایه خوبی در جستجو داشتند. با این حال 3/93 درصد در یافتن مقاله های مرتبط دچار مشکل بودند. شایع ترین مشکل، انتخاب کلید واژه مناسب در جستجو بود.کارورزان معتقد بودند ارایه مطالب به این شیوه باعث کاهش زمان لازم برای یافتن مطالب مورد نظر و درک بهتر اپیدمیولوژی بیماری ها می گردد. همچنین کارورزان خواستار تغییر رویکرد در ارایه سایر مباحث بودند. نتیجه گیری: در آموزش اپیدمیولوژی می توان از روش های ترکیبی بهره برد. استفاده از این شیوه می تواند باعث ارتقا سطح اهداف آموزش و انگیزه فراگیران، ادغام موضوعات و یادگیری موثرتر گردد. همچنین علاوه بر توجه به استفاده از تکنولوژی، رعایت استراتژی های نوین در طراحی کارگاه باید مد نظر قرار گیرد.