آموزش مداوم پزشکان؛ حضوری یا غیر حضوری؟

مقدمه: در روش آموزش حضوری مشمولین آموزش مداوم جهت کسب امتیاز مجبور به تعطیل موقت محل کار هستند که باعث صرف هزینه، خستگی مسافرت و عدم بازدهی مناسب می شود. استفاده از روش های غیرحضوری الکترونیک ممکن است باعث بهبود کارآیی دوره های آموزش مداوم گردد. امروزه آموزش الکترونیک در بسیاری از کشورها مرسوم است اما در ایران به صورت وسیع مورد استفاده قرار نمی گیرد. هدف از این مطالعه بررسی دیدگاه مشمولین این برنامه ها در مورد آموزش اینترنتی برنامه های آموزش مداوم بوده است. روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی – مقطعی است که بر روی 644 مشمول قانون آموزش مداوم به صورت حضوری و یا از طریق مراجعه به سایت آموزش مداوم دانشگاه از سال 1386 تا 1388 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن به طریق روایی محتوا و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (85/0) تایید گردید. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که 152 نفر (6/23درصد) از طریق اینتر نت و 492 نفر (4/76درصد) به صورت حضوری در مطالعه شرکت داشتند. درخصوص کارآمدترین روش آموزش مداوم 230 نفر (6/39 درصد) برنامه مدون را انتخاب و 62 نفر (7/10 درصد) بهترین برنامه را آموزش مداوم الکترونیکی دانسته اند. عدم آشنایی با کامپیوتر در افراد مونث بیشتر از افراد مذکر بود و در هیچکدام از سوالات اختلاف معنی دار بین گروه های سنی مختلف مشاهده نشد.نتیجه گیری: بیشترین افراد روش حضوری مدون را پربازده می دانستند که نشان دهنده مفیدبودن این روش برای آموزش بود. حذف آن مغایر با اهداف مشمولین است. لذا برای کاهش هزینه و افزایش استقبال و کارآیی روش غیرحضوری برای مشمولین آموزش مداوم لازم است به موازات روش حضوری مدون، برنامه های غیرحضوری الکترونیک به ویژه برای گروه های تخصصی ارایه شود.