مقایسه تاثیر دو روش آموزشی احیای نوزادان بر آگاهی و عملکرد کارکنان بالینی شاغل در مرکز آموزشی درمانی کوثر قزوین

مقدمه: آموزش منجر به یادگیری می گردد اما میزان عمق و پایداری در روش های مختلف آموزشی متفاوت است. آموزش احیا بایستی برتصمیم گیری و مهارت های حل مسیله در مواقع اضطراری تمرکز کند. با آموزش صحیح و انجام موثر احیای موثر نوزاد می توان از 99 درصد مرگ ومیر نوزادی در کشورهای درحال توسعه پیشگیری کرد. هدف این مطالعه، ارایه دو روش آموزش به کارکنان بالینی و مقایسه تاثیر این دو روش بر آگاهی و عملکرد آنان بود. روش ها: در این مطالعه مداخله ای، نیمه تجربی، 80 نفر از کارکنان بالینی به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. سپس گروه اول، با روش مطالعه کتابچه آموزشی به همراه cd و گروه دوم با کارگاه آموزشی دو روزه (روز اول :کلاس تیوری، کارگروهی و تمرین عملی روی مولاژ، و روز دوم :مواجهه با محیط واقعی cpr نوزاد را آموزش دیدند. از واحدهای مورد پژوهش از هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جهت تعیین سطح آگاهی و چک لیست محقق ساخته جهت تعیین سطح عملکرد به عمل آمد. روایی پرسشنامه از طرق روایی محتوایی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ(83/0 =? ) تایید گردید. روایی چک لیست با روش روایی محتوایی و پایایی آن با روش بازآزمایی مشخص شد. سپس میانگین نمرات با آزمون t مستقل و آزمون t زوج با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو حیطه آگاهی و عملکرد در دو گروه اختلاف معنی دار داشت. که بیانگر تاثیر آموزش در هر دو گروه است. نتایج به دست آمده از مقایسه تفاوت میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه درآزمون های عملی (01/0 = pو 3/9 =t) و در آزمون نظری (01/0 = p و 8/5=t) اختلاف آماری معنی داری را نشان داد.نتیجه گیری : با توجه به بالاتر بودن اختلاف میانگین نمرات در روش کارگاه آموزشی، به نظر میرسد که روش فرد محور باعث ارتقای سطح دانش و مهارت کارکنان بالینی در زمینه cpr نوزاد شده است .ازعلل دیگر آن می توان استفاده از وسیله کمک آموزشی مولاژ و انجام کار عملی در فضایی مشابه شرایط بالینی را بیان نمود که در پایداری یادگیری تاثیر دارد.