ارزیابی وضعیت موجود آموزش در عرصه پزشک خانواده در دانشکده‌های پزشکی ایران

مقدمه: پزشکان خانواده در ایران از فقدان دانش، توانمندی ها و مهارت های لازم رنج می برند. ارتقای برنامه آموزشی، مستلزم بررسی وضعیت موجود آموزش در حوزه پزشکی خانواده است. این مطالعه با هدف ارزیابی وضعیت موجود آموزش در عرصه پزشکی خانواده در دانشکده های پزشکی ایران انجام شد.روش ها: این مطالعه ی مقطعی از روش های کمی و کیفی برای به دست آوردن اطلاعات استفاده نمود. داده ها با استفاده از پرسشنامه های محقق ساخته بسته و باز-پاسخ جمع آوری گردید. شرکت کنندگان در مطالعه کلیه معاونت های آموزشی دانشگاه ها یا مدیران گروه های آموزشی پزشکی اجتماعی و خانواده در دانشگاه های علوم پزشکی دولتی، آزاد و پردیس های بین المللی در کشور بودند.یافته ها: زمینه حضور دانشجویان در عرصه پزشکی خانواده در اکثر دانشگاه های علوم پزشکی در مقطع آموزش پزشکی عمومی فراهم نیست، به طوری که حداکثر 37 درصد دانشگاه های علوم پزشکی در دوره کارورزی و حداقل 12 درصد دانشگاه ها در دوره مقدمات بالینی، امکان حضور دانشجویان را در این عرصه فراهم کرده اند. کم ترین تعداد روزهایی که به این برنامه تخصیص یافته مربوط به دوره علوم پایه و بیشترین تعداد روزها مربوط به دوره کارورزی بود. همچنین نتایج کیفی نشان داد که چالش های آموزش پزشک خانواده به گروه های آموزشی بالینی، مراکز جامع سلامت، زیرساخت ها، دانشجویان و کوریکولوم آموزش پزشک خانواده مربوط می باشد و ضروری است اصلاحاتی در حوزه قوانین و مقررات، ساختارها، آموزش و انگیزش انجام گیرد.نتیجه گیری: وضعیت موجود آموزش در عرصه پزشک خانواده دارای چالش های زیادی در حوزه های مختلف می باشد. هر نوع برنامه ریزی برای گسترش آموزش پزشک خانواده، بدون بررسی دقیق و اصلاح چالش های مربوطه در گروه های آموزش بالینی، عرصه مراکز جامع سلامت، زیرساخت ها، دانشجویان و کوریکولوم می تواند به شکست منجر شود.

evaluating the current status of education in family physicians in iranian medical schools

introduction: family physicians in iran suffer from lack of relevant knowledge, competencies, and skills. improving the training program requires examining the currently provided education in the field of family physician. this study aimed to evaluate the current status of family physician’s education and training in iranian medical schools.methods: this cross-sectional study was conducted using mixed methods combining the elements of quantitative and qualitative research. data was collected using both close-ended and open-ended author-made questionnaires. participants in the study were all vice chancellors or heads of social and family departments of public and private medical sciences universities and international campuses in the country.results: while studying general medicine, the conditions for students’ participation in the field of family medicine in most medical universities is not available, so that a maximum of 37% of medical universities in the internship course and at least 12% of universities in the clinical preparation course, have provided the opportunity for students to attend in this area. the lowest number of days dedicated to this program was during the basic sciences course, while the internship course dedicated the highest number of days. also, qualitative results showed that challenges of the family physician’s training program are related to clinical education groups, comprehensive health centers, infrastructure, students, and family physician’s education curriculum. it is necessary to reform rules and regulations, structures, education, and motivation to overcome current challenges.conclusion: the results indicate that the education and training of family physicians in iran face many challenges, and any planning to expand the current program without careful consideration and overcoming the challenges related to clinical education groups, comprehensive health centers, infrastructure, students, and curriculum, may lead to failure.