مقایسه دو روش آموزش حضوری و غیرحضوری در یادگیری مفاهیم احیای قلبی ریوی پیشرفته در بین کارورزان بخش اورژانس

مقدمه: آموزش مجازی در حیطه پزشکی، مبحث جدیدی نیست، اما در شرایط محدودیت حضور دانشجویان به علت پاندمی کووید- 19 مورد توجه خاص قرار گرفته است. در پژوهش حاضر روش آموزش حضوری (چهره به چهره) و آموزش غیرحضوری (مجازی الکترونیکی) در یادگیری مفاهیم احیای قلبی ریوی پیشرفته در بین کارورزان بخش اورژانس بیمارستان بعثت همدان انجام گرفته است.روش ها: در این مطالعه مداخله ای، تعداد 60 نفر از کارورزان پزشکی بخش اورژانس بیمارستان بعثت همدان در 6 ماهه اول سال 1399 با استفاده از نرم افزار g power به روش تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم (یک گروه تحت آموزش حضوری و گروه دیگر به روش غیرحضوری - مجازی) شدند. مهارت تئوری و عملی هر دو گروه قبل و بعد از آموزش دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفته و با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون های آماری استنباطی با هم مقایسه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین نمره تئوری کارورزان تحت آموزش غیر حضوری به طور معنیداری بیشتر از کارورزان تحت آموزش حضوری بود (0/013=p). اما از نظر میانگین نمره آزمون osce تفاوت معنیدار مشاهده نشد (0/136=p). سطح علمی و اطلاعات اولیه کارورزان مورد مطالعه در هر دو گروه یکسان بود، به طوری که نمره تئوری و آسکی دانشجویان با سن، جنس، معدل تحصیلی و مقطع کارورزی ارتباط آماری معنی دار مشاهده نشد. نتایج نشان داد که بین دانشجویان تحت آموزش حضوری و غیر حضوری از نظر رضایتمندی تفاوت معنی دار وجود ندارد.نتیجه گیری: هر دو روش آموزش حضوری و غیر حضوری در یادگیری مفاهیم احیای قلبی ریوی پیشرفته در کارورزان بخش اورژانس موثرند. اثربخشی آموزش غیرحضوری در یادگیری دانش تئوری بیشتر از مهارت عملی است.

comparison of two methods of face-to-face training and virtual training in learning advanced cardiopulmonary resuscitation concepts among emergency department interns

introduction: virtual education in the field of medicine is not a new topic, but it has received special attention due to the limited attendance of students during the covid-19 pandemic. in the current research, the methods of face-to-face training and offline training (virtual- electronic) in learning the concepts of advanced cardiopulmonary resuscitation have been carried out among interns in the emergency department of besat hospital in hamadanmethods: in this interventional study, 60 medical interns from the emergency department of ba’ath hospital, hamadan, were randomly divided into two groups of 30 people in the first 6 months of 2019, one group receiving face-to-face training and the other group receiving non-attendance (virtual) training. were trained. the theoretical and practical skills of both groups were evaluated and measured before and after the training and were compared and analyzed using descriptive statistics and inferential statistical tests.results: the average theory score of interns under non-face-to-face training was significantly higher than that of interns under face-to-face training (p=0.013). however, no significant difference was observed in terms of the average osce score (p=0.136). the academic level and basic information of the studied interns were the same in both groups, so there was no statistically significant correlation between the students’ theory and ask scores with age, sex, academic average, and months of internship. in terms of students satisfaction, there was no significant difference between the students under face-to-face and non-face-to-face education in terms of satisfaction.conclusion: both face-to-face and non-face-to-face training methods are effective in learning advanced cardiopulmonary resuscitation concepts in emergency department interns. the effectiveness of non-attendance training in learning theoretical knowledge is more than practical skills.