بررسی مقایسه ای فرسودگی شغلی در اساتید و دستیاران رشته طب اورژانس مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی کشور

مقدمه: فرسودگی شغلی به عنوان یکی از مشکلات مشاغل پر استرس نظیر پزشکی، اثرات فراگیری بر عملکرد افراد می گذارد. علیرغم وجود سطوح بالای فرسودگی شغلی در اساتید و دستیاران رشته طب اورژانس، در ایران مطالعات کمی در زمینه بررسی و مقایسه این مفهوم در دو گروه مذکور انجام شده است. لذا این پژوهش با هدف مقایسه فرسودگی شغلی در اساتید و دستیاران رشته طب اورژانس مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی کشور انجام شده است. روش ها: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی پرسشنامه 22 سوالی مسلچ 1981 (mbi-22) به همراه پرسشنامه ای در مورد مشخصات دموگرافیک واحدهای مورد پژوهش استفاده قرار گرفت. روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از سراسر ایران بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی استیودنت مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و کای اسکوئر و از طریق نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در مجموع 81 استاد و 95 دستیار در پژوهش حاضر شرکت کردند. نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین مولفه مسخ شخصیت اساتید 22/80±54/05 و دستیاران 24/73±51/73، میانگین مولفه خستگی هیجانی اساتید 14/77±33/40 و دستیاران 13/20±32/84 و میانگین مولفه فقدان موفقیت فردی اساتید 10/23±39/41 و دستیاران 0/98±9/56 بود. در هر سه مولفه مذکور بین امتیاز اساتید و دستیاران تفاوت معنی داری وجود نداشت. بر اساس مدل رگرسیون فرسودگی شغلی در گروه دستیاران طب اورژانس با متغیرهای جنسیت (0/02 =p) و داشتن فرزند (0/02 =p) و تعداد ویزیت بیمار در ماه (0/08 =p) ارتباط معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصله، میزان فرسودگی شغلی در اساتید و دستیاران رشته طب اورژانس زیاد است و این موضوع علاوه بر تحت تاثیر قرار دادن کیفیت خدمات ارائه شده به مددجویان، فرآیندهای آموزشی این رشته را تحت الشعاع قرار داده و موجب اختلال در اجرای بهینه این فرآیندها می شود. بدیهی است، بر اساس برنامه دوره آموزشی این دستیاران لازم است اصلاحات لازم برای کاهش فرسودگی شغلی و بهبود کیفیت زندگی انجام شود.

comparative study of occupational burnout between professors and residents of emergency medicine in educational -remedial‌ ‌centers of medical sciences universities

introduction: occupational burnout is more likely to be caused in occupation, including medicine, due to their stressful nature and has wide effects on individuals᾽ performance. despite the high level of burnout among professor and residents of emergency medicine, few studies have compared burnout between the two groups in iran.so this study with the aim of comparing occupational burnout of professor and residents of emergency medicine in the educational and medical centers of iran university of medical sciences in 2018 has been done. methods: in this analytical cross-sectional study maslach 1981 (mbi-22) burnout questionnaires with questions regarding demographic characteristics of subjects were used. the sampling method was cluster random sampling across iran. data was analysed by independent t-test, one-way anova and chi-squre using spss. results: totally, 81 professors and 95 residents participated in the present study. the mean of the component of depersonalization of the professors was 54.05± 22.80 and the resident was51.73± 24.73, the average component of the emotional exhaustion of the professors was33.40 ± 14.77 and the residents was32.84 ± 13.20 and the average component was the lack of personal accomplishment‏‏ of the prof 39.41±10.23 and the resident was 9.56± 0.98.there was no significant difference in all three components and prof and resident were equal. according to the regression model, residents’ job burnout with gender variables (p = 0.02) and having a child (p = 0.02) and the number of on call per month (p = 0.08) had a significant relationship. conclusion: according to the results, the level of burnout among medical emergency professors and residents is high and this affect the quality of caring and educational process of medical emergency and consequently disturb these process. based on the results on the curriculum of these students, it was necessary to make the necessary corrections to reduce burnout and improve quality of life.