نگاهی به باسیلوس آنتراکس به عنوان عامل سلاح بیولوژیک

مقدمه: تجزیه و تحلیل های جامعه شناختی نشانگر این مهم است که بیوتروریسم یکی از تهدیدهای اصلی قرن 21 در جامعه امروزی می باشد. استفاده از سلاح های بیولوژیک نادر و در عین حال دارای سابقه ای طولانی است. به تازگی آنتراکس به عنوان یکی از سلاح های بیولوژیک قدرتمند، مورد توجه بسیاری از کارشناسان می باشد. روش بررسی : در این مطالعه کلمات کلیدی bioterrorism، anthrax و biological weapon با استفاده از موتورهای جستجوگر اینترنتی pubmed و google طی سالهای 1990 تا 2013 جستجو شد. یافته ها: آنتراکس باکتری گرم مثبتی است که قادر به ایجاد انواع سیاه زخم پوستی، استنشاقی و گوارشی می شود. اخیراً نوع چهارمی از آنتراکس پوستی در معتادان تزریقی با عفونت شدید بافت نرم گزارش شده است. آنتراکس پوستی در عین حالی که شایعترین نوع می باشد ولی به علت سیرکلینیکی واضح و شناسایی به موقع عوارض اندکی دارد. آنتراکس استنشاقی بیشترین میزان ناتوانی و مرگ را به دنبال دارد. علائم کلینیکی معمولاً در دو مرحله بیان می شود. علائم کلینیکی مشابه در مراحل اولیه بین انواع بیماری گاهی منجر به شناسایی دیررس انواع گوارشی، استنشاقی و تزریقی می شود. بنابراین به محض مشکوک شدن به سیاه زخم تشخیص با رنگ آمیزی گرم و کشف عامل بیماری زا از خون یا بافت های آلوده و به دنبال آن با تست های تاییدی مثل pcr داده می شود. قدم اساسی برای درمان بیماری آنتراکس استفاده از آنتی بیوتیک ها و همچنین آنتی توکسین، کورتیکواستروئید، تهویه مکانیکی و همچنین واکسیناسون به عنوان درمان کمکی می باشد. بحث و نتیجه گیری: پیشرفت در تشخیص، واکسن مناسب، پروفیلاکسی بعد از تماس، کنترل عفونت و آلوده زدایی ابزار اصلی در مهار سلاح های بیولوژیک قدرتمند است. برای حصول اطمینان از پاسخ مناسب سیستم های مراقبتی و بهداشت عمومی، لازم است دولت با ایجاد ذخایر دارویی و بهبود زیرساخت های بهداشت عمومی، گسترش پاسخ در وضعیت های اضطراری را فراهم نماید.

Bacillus Anthracis as a biological warfare agent

Background: According to the sociological analyses, in today rsquo;s societies, terrorism is one of the dire threats of the 21st century. The use of biological weapons, while rare, has a long history. Recently, the use of anthrax has been considered as one of the most dangerous biological threats. Materials and methods: This study was carried out by searching lsquo;bioterrorism, rsquo; lsquo;anthrax, rsquo; and lsquo;biological weapon rsquo; as keywords in Google and PubMed data bases from 1990 to 2013. Results: Anthrax, a grampositive bacterium, has typically been associated with three forms: cutaneous, gastrointestinal, and inhalational infection. Currently a fourth disease form has been reported (i.e. injectional anthrax) which is characterized by severe soft tissue infection and is prevalent among injection drug users. While cutaneous anthrax is the most common form of disease, vivid clinical scenarios and welltimed diagnosis can provide satisfactory outcome. Inhalational anthrax is the most fatal type of the disease. However, due to the similarity of the symptoms among patients with gastrointestinal, inhalational or injectional anthrax, they may have advanced infection at presentation. Once anthrax is suspected, the diagnosis can usually be made with gram staining and blood or tissue culturing followed by confirmatory testing (e.g. PCR). Although antibiotics are the mainstay of anthrax treatment, use of adjunctive therapies such as anthrax toxin antagonist, corticosteroids, mechanical ventilation and vaccination should be taken into consideration as well. Conclusion: Progress in detection, suitable vaccines, post exposure prophylaxis, infection control and decontamination are serious tools in fighting against the most powerful biological weapons. To assure that the public health and health care systems can respond to emergencies, the governments should provide medication stockpiles and improve the public health infrastructures in order to strengthen the emergency response system.