تعیین رابطه خودزنی و اختلال شخصیت در سربازان

مقدمه: اختلالات روانی علت مهمی از بیماری ها در میان سربازان می باشد و دلیل شایعی برای معافیت از خدمت سربازی بوده است. این مطالعه با هدف تعیین رابطه خودزنی و اختلال شخصیت در سربازان انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه موردی شاهدی 30 سرباز مراجعه کننده به درمانگاه یک بیمارستان روانپزشکی (گروه مورد) و 30 سرباز مراجعه کننده به درمانگاه یک مرکز نظامی غیرروانپزشکی (گروه شاهد) به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد تحت مصاحبه بالینی و معاینه روانی قرار گرفتند و اختلالات شخصیت در این بیماران براساس معیارهای dsmivtr تشخیص داده شد. فراوانی خودزنی و اختلال شخصیت در میان این افراد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این بررسی 3/63% از سربازان مورد و 7/6% از گروه شاهد سابقه خودزنی داشتند. 7/56% بیماران روانپزشکی و 20% سربازان شاهد مشخصه های اختلالات شخصیت داشتند. بطور کلی در گروه مورد 9/78% از افرادی که خودزنی داشتند در مقابل 2/18% افراد بدون سابقه خودزنی دارای اختلال یا صفات شخصیت کلاستر b بودند که از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود داشت (002/0=p). این اختلاف در گروه شاهد نیز معنی دار باقی ماند (003/0=p). بحث و نتیجه گیری: با توجه به ارتباط خودزنی با شخصیت کلاستر b و همچنین تکانشگری بودن این شخصیت ها، با بررسی قبل از ورود به خدمت سربازی و شناسایی و درمان پیشگیرانه یا معاف کردن موارد شدید می توان از بروز خودزنی و خودکشی جلوگیری کرد.

The relation of self-mutilation and personality disorders among military soldiers

Background: Mental disorders are one of most common reason for early separation of soldiers from the military service. The purpose of this study was to evaluate the relation of selfmutilation and personality disorder among soldiers. Materials and methods: In this casecontrol study, 30 soldiers referred to an army psychiatric hospital (cases) and 30 soldiers referred to another military health center (controls) were evaluated for personality disorders by clinical interviews on the basis of DSMIV criteria. The frequency of selfmutilation and personality disorders were then analyzed by SPSS statistical software. Results: Totally, 63.3% of case group and 6.7% of control group had history of selfmutilation. The frequency of personality disorders was 56.7% and 20% in cases and controls, respectively. In case group, 78.9% and 18.2% of patients, respectively, with and without a history of selfmutilation, had cluster B personality disorder (P=0.002). This difference remain significant among control group (P=0.003). Conclusion: Regarding the relationship between selfmutilation with cluster B personality and impulsivity of these personalities, detection and preventive treatment of patients or exempt in severe cases prior to entering military service may be useful for reducing the incidence of selfmutilation and suicide.