مروری بر مطالعات آمادگی جسمانی انجام گرفته در نیروهای نظامی کشور

مقدمه: آمادگی جسمانی برای نیروهای نظامی و انتظامی یک اولویت و تضمین کننده ی دستیابی به همه ی اهداف ماموریت است. بررسی منتقدانه ی مطالعات ملی در این زمینه می تواند نقاط قوت و ضعف نیروها را آشکار ساخته و مدرکی برای برجسته نمودن نیاز تغییر رویکرد در حیطه پایش آمادگی جسمانی نیروهای نظامی و انتظامی باشد. روش بررسی: کلیه منابع در دسترس با استفاده از کلمات کلیدی مناسب در این مقاله مروری آورده شده است. اکثریت منابع به زبان فارسی بودند و تنها معدودی از آنها به زبان انگلیسی منتشر شده بودند. یافته ها: از زمان انجام اولین مطالعه پژوهشی روی برخی شاخص های آمادگی جسمانی در بسیجیان 25 سال می گذرد. آن گزارش دلالت بر عدم آمادگی نیروهای نظامی مورد بررسی داشت. مطالعاتی که در این مقاله مروری مورد بررسی قرار گرفته اند، نشان می دهند هنوز نیز به اصول پژوهش توجه کافی نمی شود و این موضوع باعث شده که نتیجه گیری از اطلاعات به دست آمده را ناممکن نماید. در اکثر گزارشات در دسترس، ارائه ی میانگین و دسته بندی اطلاعات از وضع موجود (از آزمون هایی که سالیانه به منظور ارتقا از نیروها تهیه می شوند) به عنوان نُرم آمادگی جسمانی در سطح ملی معرفی شده است. بحث و نتیجه گیری: نیاز به طراحی و انجام مطالعات چند مرکزه برای تعیین واقعی شاخص های آمادگی جسمانی بومی، بیش از پیش، حس می شود. این مرور اشاره به ضرورت تاسیس دفاتر پژوهشی در مراکز نظامی و تقویت بنیه پژوهشی این دفاتر با متخصصین آگاه و توانمند دارد. همچنین به منظور برطرف نمودن کاستی های فعلی، تاسیس یک موسسه تحقیقاتی در بالای هرم تشکیلات نیروهای مسلح، برای پایش آمادگی جسمانی، بازنگری نوبه ای آزمون ها و تجدیدنظر در دستورالعمل ها و وضع جدید آنها، منطبق با نیازهای رسته ای و ماموریت ها، پیشنهاد می شود.

A review on physical fitness studies in military forces

Background: Military and police forces look into physical and other fitness indices as a priority issue to be fit ensures safe and complete accomplishment of missions. A critical survey in national studies published in this regard can unveil strength and weaknesses of forces and may stand as an underpinning need to revolutionize the act of monitoring the basic levels of readiness of the forces. Materials and methods: All papers accessible when searched with appropriate keywords were recruited for this critical review. Most articles were in Persian and only a few were written in English. Results: A quarter of a century has passes since the publication of the first systemic but limited investigation in the field, which gave the evidence of unfitness in those volunteers enlisted as noncommissioned forces of Basij. Studies covered in present review prove that little or no attention has been paid to the main worries of the research principles and this is the very reason that makes any draw of conclusion nearly impossible. Averaging and grouping of the yearlycollected data, mainly carried out for rank promotion, is unjustifiably claimed to bear the national physical fitness criteria (and scores). In addition, this review is targeting to highlight the critical necessity of investment on research offices in main military forces as headquarters of eligible experienced and academicallyoriented conductors of research and collectors of data. Conclusion: Moreover, a thorough and multicentered, multifaceted study is to be designed carefully to develop domestic physical fitness test criteria and scores based on national needs and priori. To overcome the current shortcomings, establishment of a school whose primary vision and missions are to screen, monitor, quantify and revise the physical fitness for different ranks within the whole spectrum of Iranian military and police forces is strongly recommended.