مقایسه اثربخشی دو روش آموزش تنظیم هیجانی و بازآموزی اسنادی بر بهبود نشانه‌های اهمالکاری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا

زمینه و اهداف: اهمالکاری بر عملکرد تحصیلی دانشجویان بسیار تاثیرگذار است و عدم پیشگیری از آن خسارات جبران‌ناپذیری تحمیل می‌کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله بازآموزی اسنادی و تنظیم هیجانی بر بهبود نشانه‌های اهمالکاری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آجا انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی همراه با مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. از بین دانشجویان مشغول به تحصیل در نیمسال اول تحصیلی 1402-1401 با روش نمونه‌گیری در دسترس 30 دانشجو که با توجه به پرسشنامه scl90 از سلامت روانی برخوردار بودند و در عین حال بالاترین نمره را در پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث‌‌بلوم کسب کردند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی قرار گرفتند. آموزش‌های بازآموزی اسنادی در طی 7 جلسه و تنظیم هیجانی طی 8 جلسه یک ساعته به اعضای دو گروه آزمایشی ارائه گردید. از مقیاس اهمالکاری در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: با کنترل اثرات پیش‌آزمون، دو روش مداخله بر بهبود نشانه‌های اهمالکاری تاثیرگذار بود و نتایج حاصل از آزمون تعقیبی نشان می‌دهد که روش بازآموزی اسنادی در بهبود علائم اهمالکاری نسبت به روش تنظیم هیجانی اثربخش‌تر است. نتیجه‌گیری: استفاده از نتایج پژوهش حاضر در طراحی برنامه‌های آموزشی پیشگیرانه و بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان موثر است.

comparative effectiveness of emotional regulation training and attributional retraining on reducing procrastination symptoms among students at aja university of medical sciences

background and aims: procrastination significantly impacts students’ academic performance, and addressing it is crucial to prevent lasting harm. this study aimed to assess the efficacy of attributional retraining and emotional regulation interventions in reducing procrastination symptoms among students at aja university of medical sciences.methods: this semi-experimental study included pre-test and post-test phases. thirty students from the first semester of the 2022 academic year, selected through available sampling, and exhibiting sound mental health based on the scl-90 questionnaire, with the highest scores in the solomon and rothblum academic procrastination questionnaire, were chosen as participants. they were randomly assigned to two experimental groups. the two groups received seven sessions of attributional retraining or eight sessions of emotional regulation training. the procrastination scale was administered in both pre-test and post-test phases, with data analyzed using univariate analysis of covariance.results: after accounting for pre-test effects, both intervention methods were effective in reducing procrastination symptoms. post-hoc analysis indicated that attributional retraining was more effective than emotional regulation in alleviating procrastination symptoms.conclusion: the findings of this study can inform the development of preventive educational programs and enhance students’ academic performance.