بررسی تاثیر برنامه توانبخشی تعادل بر مولفه‌های رفلکس دهلیزی چشمی دانشجویان خلبانی نظامی

زمینه و اهداف: در مانورهای پر چالش با هواپیماهای شکاری، محرکات حسی از نظر اندازه، جهت و فرکانس متغیر هستند، بنابراین همواره احتمال رخ دادن نوعی تناقض حسی بین این عناصر یا بین برایند آنها با الگوی مرکزی تعادل وجود دارد که می‌تواند منجر به توهم در درک موقعیت شود. این حالت را گم‌گشتگی فضایی و یا ناخوشی حرکت گویند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر برنامه توانبخشی تعادل بر بهره رفلکس دهلیزی چشمی دانشجویان خلبانی نظامی مبتلا به گم‌گشتگی فضایی بود.روش بررسی: تعداد 10 دانشجوی خلبانی که دچار ناخوشی هوایی شده بودند، تحت بررسی‌های اتولوژیک و نورولوژیک قرار گرفتند. پیش‌آزمون‌ها به منظور بررسی سلامت سیستم دهلیزی شامل ادیومتری، تمپانومتری و ویدئو نیستاگموگرافی انجام شد. سپس تمرین‌های توانبخشی در سه مرحله شامل تمرین‌های بهبود مهارت‌های اکلوموتور، بهبود رفلکس دهلیزی چشمی و حساسیت‌زدایی توسط صندلی چرخان در فرکانس‌های0.11، 0.25 و 0.50 هرتز انجام شد. دانشجویان دو هفته پس از مداخله به وسیله پرسشنامه misc و آزمون استرس کوریولیس ارزیابی شدند.یافته‌ها: بهره رفلکس دهلیزی چشمی بعد از مداخلات توانبخشی به صورت معنادار افزایش داشت (0.005=p). همچنین نتایج حاصل از پرسشنامه misc نشانگر بهبود چشمگیر امتیازات بود (0.005=p). این بدان معناست که بهره رفلکس دهلیزی چشمی پس از دو هفته درمان به صورت چشمگیری افزایش پیدا کرده بود.نتیجه‌گیری: استفاده از صندلی چرخان به منظور ارزیابی، پیش‌بینی و درمان ناخوشی هوایی از جایگاه مهمی برخوردار است و پیشنهاد می‌‌شود به صورت روتین در نیروی هوایی مورد استفاده قرار گیرد.

investigating the effect of the balance rehabilitation program on vestibulo-ocular reflex of military pilot students

background and aims: in challenging maneuvers with fighter aircrafts, the sensory stimuli are variable in terms of size, direction, and frequency; so there is always the possibility of some kind of sensory mismatch between these elements or between them with the central pattern of balance, which can lead to an illusion in understanding the situation. this condition is called spatial disorientation or airsickness. the purpose of this study was to investigate the effect of balance rehabilitation program on vestibulo-ocular reflex (vor) of military pilot students suffering from spatial disorientation.methods: totally, 10 pilot students who suffered from airsickness were subjected to otological and neurological examinations. pre-tests were conducted to check the health of the vestibular system including audiometry, tympanometry, and videonystagmography. then rehabilitation exercises were performed in three stages, including exercises to improve oculomotor skills, improve vor, and desensitization using a rotary chair at frequencies of 0.11, 0.25, and 0.50 hz. two weeks after the intervention, the students were evaluated by misc questionnaire and coriolis stress test.results: vor gain increased significantly after rehabilitation interventions (p=0.005). also, the results of the misc questionnaire showed a significant improvement in the scores (p=0.005). this means that the vor gain had increased significantly after two weeks of treatment.conclusion: the use of a rotary chair for the purpose of evaluating, predicting, and treating airsickness is very helpful and it is suggested to be used routinely in the air force.