اثربخشی آموزش نظم‌دهی عاطفه بر تاب‌آوری زنان مبتلا به دیابت نوع 2

زمینه و اهداف: بیماران مبتلا به دیابت معمولا ًاز پریشانی روان‌شناختی (نشانه‌های افسردگی، استرس و اضطراب) رنج می‌برند که باعث بدکارکردی و نقص در عملکرد شده و کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش نظم‌دهی عاطفه بر تاب‌آوری زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع طرح‌های نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با دو گروه مداخله و کنترل است. 27 نفر از زنان مبتلا به دیابت مراجعه کننده به یک آزمایشگاه در تهران بعد از مصاحبه اختصاصی با روانشناس بالینی به صورت در دسترس انتخاب شدند، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (13 نفر) و مداخله (14 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله تحت 12 جلسه 90 دقیقه‌ای آموزش قرار گرفتند. هر دو گروه در سه وهله اندازه‌گیری (پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری) پرسشنامه تاب‌آوری کانر-دیویدسون (2003) را پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تک‌ متغیره و چندمتغیره تحلیل شدند.یافته‌ها: : نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان دادند که تفاوت معناداری در کل نمره تاب‌آوری بین گروه آزمایش و کنترل در سه وهله اندازه‌گیری مشاهده نشد. در خرده مقیاس تاثیرات معنوی تفاوت معنادار بین دو گروه مشاهده شد (05/0p<).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‌شود از این آموزش فقط در جهت بهبود تاثیرات معنوی تاب‌آوری در کنار دیگر درمان‌های شناختی برای بیماران مبتلا به دیابت استفاده شود. 

the effectiveness of emotion regulation training on resilience of women with type 2 diabetes

background and aims: patients with diabetes often suffer from psychological distress (symptoms of depression, stress, and anxiety) that causes malfunctions and impairments in their performance and quality of life. the purpose of this study was to evaluate the effectiveness of emotion regulation training on resilience of women with type 2 diabetes.methods: this study was a quasi-experimental design with pre-test, post-test, and follow-up with two intervention and control groups. from women with diabetes who referred to a laboratory in tehran, after an exclusive interview with a clinical psychologist, 27 subjects were selected by convenience sampling and then randomly divided into two groups of control (n=13) and intervention (n=14). the intervention group underwent 12 sessions of 90 minutes of training. both groups answered the connor-davidson resilience questionnaire (2003) in three stages: pre-test, post-test, and follow-up. data were analyzed using univariate and multivariate analysis of covariance.results: the results of multivariate analysis of covariance showed that there was no significant difference in the total resilience score between the experimental and control groups in the three stages of study. in the subscale of spirituality, a significant difference observed between the two groups (p<0.05).conclusion: according to the results, it is suggested that this training be used only to improve the spirituality of resilience along with other cognitive therapies for patients with diabetes.