بررسی متغیرهای انسانی و سازمانی به‌عنوان پیش‌بین‌های آگاهی از موقعیت کاری در میان کارکنان عملیاتی شرکت خودروسازی پارس‌خودرو

سابقه و هدف: پژوهش حاضر به‌منظور بررسی متغیرهای انسانی و سازمانی به‌عنوان پیش‌بین‌های آگاهی از موقعیت کاری در میان کارکنان انجام شد. فرض بر این بود که متغیرهای انسانی (خستگی، خواب‌آلودگی، استرس شغلی، سرنوشت گرایی، ویژگی‌های شخصیتی و نارسایی‌های شناختی) و متغیرهای سازمانی (گران باری شغلی، جوّ ایمنی و تعارض‌های بین فردی در کار) می‌توانند به‌عنوان متغیرهای پیش‌بین، کارکنان با آگاهی از موقعیت کاری پایین و بالا را از همدیگر تفکیک نمایند.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی می باشد. از بین کلیه کارکنان عملیاتی شاغل در شرکت خودروسازی پارس‌خودرو که در سال 1394 مشغول فعالیت بودند تعداد 200 نفر با استفاده روش نمونه‌گیری طبقه‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند که از این تعداد 154 پرسش‌نامه تکمیل‌شده از بین کارکنان جمع‌آوری شد. در ابتدا شرکت‌کنندگان با استفاده از مقیاس آگاهی از موقعیت کاری، به دو گروه (کارکنان با آگاهی از موقعیت کاری پایین و بالا) تقسیم شدند. سپس هر گروه با استفاده از سایر پرسشنامه‌ها موردسنجش قرار گرفتند. در این پژوهش برای تحلیل داده‌ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل ممیز استفاده شد. یافته ها: یافته‌های حاصل از کاربرد معادله ممیز، فرضیه پژوهش را تایید کرد. به‌بیان‌دیگر، می‌توان از روی ویژگی‌های انسانی و سازمانی آگاهی از موقعیت کاری را در میان کارکنان پیش‌بینی شوند. همچنین نتایج پژوهش حاضر اهمیت خواب‌آلودگی، استرس شغلی، ویژگی‌های شخصیتی (روان رنجور خویی، برون‌گرایی، توافق جویی و وجدانی بودن)، نارسایی‌های شناختی و جوّ ایمنی را به‌عنوان پیش‌بین‌های آگاهی از موقعیت کاری نشان داد.نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت متغیرهای انسانی و سازمانی در پیش بینی آگاهی از موقعیت کاری، پیشنهاد می‌شود در گزینش و آموزش کارکنان برای به‌کارگماری آن‌ها در مناطق عملیاتی و پرخطر بر این متغیرها تاکید شود.