خطر مرگ در حوادث جادهای تانکرهای حامل مواد شیمیایی

سابقه و هدف: انتشار مواد شیمیایی در اثر بروز حوادث حملونقل جادهای، می‌تواند عواقب ناگواری همچون مرگ، آسیب‌های جانی و مالی و خسارات زیست‌محیطی به همراه داشته باشد. این مطالعه باهدف بررسی خطر مرگ در حوادث جاده‌ای تانکرهای حامل مواد شیمیایی انجام پذیرفت.روش بررسی: در یک مطالعه کاربردی، مخازن مواد شیمیایی موجود در ناوگان حمل‌و‌نقل جاده‌ای کشور موردبررسی قرارگرفته و متداول‌ترین آن‌ها شامل آمونیاک، کلر، 13، بوتادین، بنزن و تولوئن جهت مدل‌سازی انتشار مواد سمی انتخاب شدند. سپس شکافت کامل مخازن موردبررسی به علت پوشش سایر سناریوهای احتمالی، به‌عنوان سناریوی انتخابی تعیین و غلظت‌های کشنده مواد سمی موردمطالعه  با استفاده از معادلات پرابیت محاسبه گردید. درنهایت مدل‌سازی انتشار مواد سمی به‌منظور تعیین خطر مرگ در حوادث جاده‌ای تانکرهای حامل مواد شیمیایی، با استفاده از نرم‌افزارهای aloha و phast انجام گردید.یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بر اساس غلظت‌های کشنده lc1، lc10، lc50 و lc90، با استفاده از نرم‌افزار aloha، آمونیاک به ترتیب با فواصل خطر مرگ 980، 866، 741، 629 متر؛ و با استفاده از نرم‌افزار phast، کلر به ترتیب با فواصل خطر مرگ 620، 318، 204 و 157 متر خطرناک‌ترین مواد شیمیایی سمی قابل‌حمل جاده‌ای محسوب می‌شوند.نتیجه‌گیری: ازآنجاکه برنامه‌ریزی مقابله با شرایط اضطراری بر اساس نتایج دو نرم‌افزار و در کلیه غلظت‌ها امکان‌پذیر نمی‌باشد، لذا پیشنهاد می‌شود به‌منظور جلوگیری از بروز خطرات احتمالی، بالاترین فاصله خطر مرگ بر اساس lc1 بدون توجه به نوع ماده و نوع نرم‌افزار مورداستفاده، در برنامه‌ریزی‌های مربوطه مد‌نظر قرار گیرد و در صورت بروز حادثه، افراد تا فاصله 980 متری از محل با تجهیزات تنفسی تامین‌کننده اکسیژن تردد داشته باشند. افزون بر این، برنامه‌ریزی مقابله با شرایط اضطراری برای افراد حاضر درصحنه حادثه که سعی در فرار از خطر مرگ دارند، بر اساس غلظت‌های3erpg1 (که سعی در تعیین حریم ایمنی دارند)، منطقی به نظر نمی‌رسد.