تاثیر مداخلات تمرینی بر والگوس داینامیک زانو: مطالعه مروری نظام مند

سابقه و هدف: افزایش زاویه والگوس زانو در خلال حرکات پویا نظیر فرود، پرش، برش، بالا و پایین رفتن از پله و راه‌رفتن، یکی از عوامل خطرآفرین آسیب‌‌های زانو و کاهش بازده مکانیکی حرکت است. تحقیقات اخیر نشان داده‌اند، فرود با والگوس پویا زانو، ضعف و نقص احتمالی حرکات پویا اندام تحتانی را باعث می‌شود؛ هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی مداخلات تمرینی مختلف بر زاویه والگوس زانو طی آزمون‌های فرود، پرش و برش بود. روش بررسی: مطالعه به روش مرور نظام مند انجام شد.جهت شناسایی مطالعات مورد نظر از هفت پایگاه الکترونیکی اطلاعاتی فارسی (سه پایگاه) و انگلیسی (چهار پایگاه) و کلیدواژه‌های مشخص شده، استفاده گردید. این مطالعات شامل اثربخشی مداخلات تمرینی بر والگوس داینامیک زانو طی آزمون‌های پرش، فرود و برش است که بین سال‌های 2010 تا 2020 و 1390 تا 1399 به زبان‌های فارسی یا انگلیسی منتشر شده بود. نتایج: یازده مقاله با مجموع 445 شرکت‌کننده (گروه تمرین: 252 نفر و گروه کنترل: 203 نفر) معیارهای ورود و خروج مطالعه حاضر را برآورده کردند. هشت مطالعه تاثیر قابل‌توجه برنامه‌های ورزشی (بین سه تا 10 هفته) را بر کاهش زاویه والگوس پویا زانو گزارش کردند و تنها سه مطالعه (بین 16 تا 24 جلسه) تفاوتی در زاویه والگوس پویا زانو نشان ندادند. براساس نتایج این مطالعه تمرینات میان تنه (قدرتی و ثباتی) و تمرینات پلایومتریک به ترتیب با 64% و 80% کاهش در زاویه والگوس داینامیک زانو بیشترین اثربخشی را در بهبود کینماتیک اندام تحتانی داشتند. نتیجه‌گیری: استفاده از تمرینات پرش فرود و تمرینات قدرتی میان تنه و اندام تحتانی قبل از تمرینات اصلی ورزشی (حداقل به مدت 20 دقیقه) می‌تواند والگوس پویا زانو را کاهش دهد و در نهایت از آسیب‌های اندام تحتانی جلوگیری کند.