بازگشت به حالت اولیه از طریق غوطه وری در آب سرد بر برخی شاخص های آسیب عضلانی تکواندوکاران

سابقه و هدف: عدم بازگشت مناسب به حالت اولیه پس از فعالیت ورزشی، سبب آسیب و تخریب‌ در بافت عضلات می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر بازگشت به حالت اولیه از طریق غوطه‌وری در آب سرد بر برخی شاخص‌های آسیب عضلانی در حین انجام چند مسابقه شبیه‌سازی‌شده متوالی تکواندو بود. روش‌ بررسی: مطالعه به روش نیمه تجربی انجام شد. 21 نفر از تکواندوکاران شهر قزوین در رده سنی 19- 17 سال با سابقه تمرینی 8- 6 سال به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به سبک مسابقات المپیک در طبقه‌بندی وزنی خود قرار گرفتند و مسابقه شبیه‌سازی‌شده‌ای را اجرا کردند. در زمان‌های بازگشت به حالت اولیه نخستین، پیش از مسابقه دوم، سوم و چهارم، غوطه‌وری پس از مسابقه دوم، سوم و چهارم، و 12 ساعت پس از مسابقه پایانی، خون‌گیری برای ارزیابی آنزیم‌های کبدی و کراتین کیناز انجام گرفت. تکواندوکاران به صورت تصادفی، در دو گروه غوطه‌وری در آب سرد (10 نفر) و کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. غوطه‌وری به‌صورت غوطه‌وری موضعی پاها در آب سرد با دمای 11 درجه سانتی‌گراد و به مدت 11 دقیقه انجام شد. از روش آماری تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه‌گیری تکراری در سطح معنی‌داری 0.05 استفاده شد. یافته‌‌ها: مسابقه شبیه‌سازی‌شده تکواندو منجر به افزایش معنی‌دار در میزان شاخص‌های آسیب عضلانی در گروه غوطه‌وری در آب سرد نسبت به گروه کنترل‌شده است (p<0.01). درکل مراحل پژوهش، میانگین شاخص‌های کراتین کیناز (p=0.001)، لاکتات دهیدروژناز (p=0.001)، آسپارتات آمینوترانسفراز (p=0.001) و آلانین آمینو ترانسفراز (p=0.001) گروه غوطه‌وری در آب سرد به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود. نتیجه‌گیری: غوطه‌وری در آب سرد نسبت به بازگشت به حالت اولیه غیرفعال پس از چند مسابقه متوالی تکواندو، دارای اثربخشی بیشتری است.