بررسی میزان صدا، روشنایی و فرسودگی شغلی در بخش مراقبت ویژه جراحی مغز و اعصاب، بیمارستان لقمان حکیم

سابقه و هدف: آلودگی صوتی و کمبود روشنایی، بر میزان بهبود فعالیت‌های کارکنان تاثیر مستقیم دارند و باعث ایجاد فرسودگی شغلی و ایجاد رفتار‌های منفی در فرد می‌شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل میزان صدا، روشنایی موضعی محیط کار و میزان فرسودگی شغلی در بخش مراقبت‌ ویژه مغزی در بیمارستان لقمان حکیم انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مقطعی و مشاهده‌ای – توصیفی بوده و جامعه آماری، کارکنان بخش مراقبت‌ ویژه مغزی بیمارستان لقمان حکیم بوده‌اند. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (25)، دستگاه صداسنج و لوکس‌متر بوده است. نتایج: میانگین صدا در محیط کار 44/3 دسی‌بل و بیش از حد استاندارد بود. وضعیت روشنایی موضعی 38 ایستگاه اندازه‌گیری شده در 20 ایستگاه (معادل 78/95 درصد) نامطلوب بود. پرسشنامه فرسودگی شغلی نشان داد تمام کارکنان داری افسردگی بوده و بیش‌ترین میزان فرسودگی شغلی در بعد خستگی عاطفی و عملکرد شخصی و کم‌ترین میزان در بعد مسخ شخصیت مشاهده ‌شد. نتیجه گیری: افرادی که در بخش مراقبت‌ ویژه مغزی کار می‌کنند به دلیل ماهیت شغلی در مواجهه استرس بیش‌تری قراردارند و امکان بروز فرسودگی شغلی در سطوح بالا در آنان پیش‌بینی می‌شود که برگزاری دوره‌‌های آموزشی و ارتقای مهارت‌های مدیریت استرس در جهت پیشگیری از فرسودگی برای کارکنان این بخش می‌‌بایست مورد توجه قرارگیرد.