بررسی تاثیر و ارائه ی مدل مناسب مدیریت دانش در کاهش حوادث و خطرات در صنعت ساخت وساز

سابقه و هدف: پژوهش حاضر در راستای بررسی تاثیر به‌کارگیری مدیریت دانش بر روی بهبود ایمنی در صنعت ساخت‌وساز و ارائه‌ی مدل مدیریت دانش مناسب برای این بهبود انجام ‌شد. روش بررسی: این پژوهش ازنظر هدف، پژوهشی کاربردی است و بر اساس روش گردآوری داده‌ها، توصیفی-پیمایشی می‌باشد. با توجه به اینکه جامعه‌ی آماری این پژوهش تمامی متخصصین حوزه‌ی مدیریت ساخت‌و‌ساز کشور هست، تعداد اعضای جامعه‌ی آماری نامحدود در نظر گرفته شد. پس از بررسی ادبیات پژوهش و مصاحبه با سه نفر از خبرگان امر، 6 پارامتر اصلی فرهنگ‌سازی، کسب، نشر، خلق، به‌کارگیری و ذخیره به‌عنوان پارامترهای موثر مدیریت دانش بر بهبود ایمنی شناسایی شدند. برای بررسی همبستگی بین این پارامترها و مدیریت دانش در بهبود ایمنی و بررسی فرضیه‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون t تک گروهی استفاده شد. داده‌های لازم از طریق توزیع پرسشنامه جمع‌آوری شدند. تعداد  384  نفر به‌عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد و به روش تصادفی نمونه‌گیری صورت گرفت. جهت بررسی روایی پرسشنامه از روایی محتوایی و به‌منظور ارزیابی پایایی تحقیق از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار این آلفا برابر با 0.948 به دست ‌آمد که نشانگر قابل‌اعتماد بودن پرسشنامه‌ی توزیع‌شده است. تمامی محاسبات در نرم‌افزار spss انجام شدند. یافته‌ها: نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که به‌کارگیری مدیریت دانش در بهبود ایمنی صنعت ساخت‌وساز تاثیر مثبتی در کاهش حوادث و خطرات خواهد داشت. ازنظر متخصصین امر لازم است اجرا و توسعه‌ی همه‌ی مراحل شش‌گانه‌ی مدیریت دانش ایمنی در بهبود ایمنی موردتوجه قرار گیرد. نتیجه‌گیری: درنهایت، مدلی بر اساس نتایج پژوهش میدانی و نظرات خبرگان تهیه شد که دارای 6 مرحله‌ی اصلی (فرهنگ‌سازی، کسب، نشر، خلق، به‌کارگیری و ذخیره) هست که در آن فرهنگ‌سازی به‌عنوان مرحله‌ی ابتدایی و پایه مدیریت دانش در جهت بهبود ایمنی در نظر گرفته شود.