اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کاهش فرسودگی شغلی و بهبود کیفیت زندگی پرستاران

سابقه و هدف: در حیطه شغلی پدیده استرس و فشار روانی بخش اجتناب‌ناپذیر زندگی حرفه‌ای را تشکیل می‌دهد. در واقع شغل پرستاری با توجه به ماهیت خود، مسائل و مشکلات خاصی را برای شاغلان خود به دنبال دارد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مثبت‌نگری بر کاهش فرسودگی شغلی و بهبود کیفیت زندگی پرستاران بود. روش بررسی: روش این تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش با استفاده از جدول و مورگان شامل 30 پرستار بیمارستان‌های شهرستان بابلسر بودند که به صورت در دسترس از بین کلیه پرستاران شهرستان بابلسر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) جایگزین شدند و برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (1981) استفاده شد. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین میانگین نمرات فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی پس از کنترل متغیر پیش‌آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل در پس‌آزمون معنی دار است (p<0.05). این بدان معناست که اثربخشی آموزش مثبت نگری سبب بهبود کیفیت زندگی و کاهش فرسودگی شغلی پرستاران مورد مطالعه شده است.نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که در جریان آموزش مثبت‌نگری پرستاران می‌آموزند که با ایجاد حس مثبت به سختی‌های کاری و پرهیز از افکار منفی سطح تاب‌آوری خود را بالا برده و با بکارگیری آن به عنوان محافظی در برابر خستگی روانی و جسمانی عمل ‌کنند. بنابراین مادامی که افراد نگرش خود را نسبت به کار و محیط شغلی عوض کنند، این عوامل باعث بهبود سلامت جسمانی روانی و کیفیت زندگی آنان خواهد ‌شد.