ارتقای ایمنی صنعتی مبتنی برفرهنگ ایمنی کارگران: مطالعه موردی شرکت سایپا

سابقه و هدف: یکی از ارکان پیشگیری از حوادث و فجایع صنعتی، ایجاد و گسترش فرهنگ ایمنی است که مفهوم آن اولین بار در سال 1987 در گزارش آژانس هسته‌ای، درباره فاجعه چرنوبیل بکار رفت و پس‌ازآن ضعف فرهنگ ایمنی به‌عنوان علت فجایع بزرگ شناخته شد. این مطالعه باهدف تحلیل فرهنگ ایمنی کارگران به‌منظور ارائه راهبردهای ارتقای ایمنی در صنعت خودروسازی شرکت سایپا انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی از نوع کاربردی در 6 مرحله و در سال 1398 دریکی از شرکت‌های بزرگ خودروسازی ایران سایپا انجام شد. جامعه هدف مطالعه کارگران شاغل در شرکت سایپا بوده که حجم نمونه  417 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی  انتخاب شد. داده‌ها طی 2 ماه از طریق پرسشنامه استاندارد جمع‌آوری گردید. برای تحلیل یافته‌ها از آزمون‌های t و f  و واریانس یک‌طرفه استفاده شد.نتایج: این مطالعه نشان داد که به‌طورکلی متوسط امتیاز فرهنگ ایمنی برای کارکنان برابر 3.35 می‌باشد که از متوسط امتیاز سطح فرهنگ ایمنی استاندارد یعنی 2.5 به‌طور معنی‌داری بالاتر است (0.000= p). بین فرهنگ ایمنی و وضعیت تاهل، داشتن و یا نداشتن شغل دوم  رابطه‌ معناداری وجود ندارد. اما فرهنگ ایمنی با سایر متغیرهای موردمطالعه مشتمل بر سن کارکنان، تجربه حادثه درگذشته، سابقه کاری، نوع کار  و میزان تحصیلات رابطه معنادار دارد.نتیجه‌گیری: بالاتر بودن سطح فرهنگ ایمنی کارگران از میانگین استاندارد نشانگر آن است که واحد hse شناخت مناسبی از المان‌های فرهنگ ایمنی داشته است و متناسب با آن سیاست‌گذاری راهبردی و عملیاتی صحیح انجام داده است که این امر سهم بسزایی در کاهش حوادث صنعتی یا همان ارتقای ایمنی صنعتی در سایپا داشته است. how to cite this article: farahiashtiani i, jahangiri k, jabari m, safikeykaleh m, safarpour h ,vaziri mh. promoting industrial safety based on safety culture's worker: saipa case study. j saf promot inj prev. 2019; 7(3):17381.