گزارش یک مورد سندرم له شدگی بافتی و تاخیر در انجام مداخلات درمانی تهاجمی: اولویت با حفظ جان بیمار است یا حفظ عضو بیمار؟
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
واسعی نرگس ,جهانگیری کتایون
|
|
منبع
|
ارتقاي ايمني و پيشگيري از مصدوميت ها - 1398 - دوره : 7 - شماره : 3 - صفحه:148 -150
|
|
چکیده
|
در پژوهش حاضر به معرفی زنی 24 ساله پرداخته شده که به دنبال سندرم له شدگی ساق پا، دچار سپتی سمی و سندرم کمپارتمان شده است. تاخیر در فاشیاتومی به نارسایی حاد کلیوی و ادم شدید اندام مبتلا و در نهایت، فاشئیت نکروزان منجر شده و سرانجام بیمار با آمپوتاسیون عضو، از مرگ حتمی نجات یافته است. به نظر می رسد تردید در قطع عضو و تاخیر در تصمیم گیری برای انجام مداخلات درمانی تهاجمی سبب ایجاد پیامدهای زیانبار بعدی شده است. تدوین پروتوکل های درمانی استاندارد و ارسال آن به مراکز درمانی و ارائه آموزش های لازم به ارائه دهندگان مراقبت های درمانی می تواند از چنین مشکلاتی جلوگیری نماید. .
|
|
کلیدواژه
|
سندرم له شدگی، آسیب عضلانی، ایسکمی
|
|
آدرس
|
دانشگاه علوم پزشکی آجا, بیمارستان بعثت نیروی هوایی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی, مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها, دانشکده بهداشت و ایمنی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
k.jahangiri@sbmu.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|