راهکارهای پیشگیری و کاهش تصادفات، ارزیابی و اولویت‌بندی آنها با مدل‌سازی (مطالعه موردی: اصفهان)

سابقه و هدف: تصادفات وسایل‌نقلیه و عابران نتیجه افزایش وسایل‌نقلیه بوده که عدم برنامه‌ریزی برای کاهش آنها موجب خسارات جبران‌ناپذیری خواهد شد. برنامه‌ریزی نیاز به مدل‌های پیش‌بینی داشته که تعیین تاثیر عوامل برای کنترل هزینه‌ها قبل از اجراء و سنجش و اولویت‌بندی آنها لازم است. خیابان دو طبقه امام خمینی (ره) اصفهان در رتبه اول تصادفات شهر اصفهان قرار داشته؛ لذا هدف پژوهش، تحلیل راهکارها و ترکیب آنها و اولویتبندی برای کاهش و پیشگیری تصادفات و افزایش ایمنی با مدل‌سازی، است.روش بررسی: از آمار تصادفات سال 1394 و جمع‌آوری جزئیات به روش میدانی و تعریف راهکارها و مدلسازی در نرم افزار ihsdm که مختص تحلیل ایمنی است، استفاده شد. به جهت ملاحظات اخلاقی اطلاعات هویتی افراد درگیر در تصادفات توسط پلیس ارایه نشد. راهکار‌های حذف پارک حاشیه‌ای، کاهش دسترسی، افزایش فاصله و کاهش تعداد اجسام ثابت از لبه سواره‌رو و ترکیب آنها، تحلیل شدند. در پل امام خمینی (ره) افزایش تعداد و عرض خطوط عبور و فاصله گاردریل از لبه سواره‌رو، بررسی شدند.یافته‌ها: لزوم کالیبره کردن نرم افزار ihsdm محرز شد و تحلیل نشان داد در صورت اعمال نکردن هیچ راهکاری، تصادفات %6/12 افزایش می‌یابد. در میان راهکارهای تکی و ترکیبی در خیابان امام خمینی (ره)، حذف پارک حاشیه‌ای و استفاده از 4 راهکار هم‌زمان؛ و در روی پل، افزایش فاصله گاردریل میانی از لبه روسازی بیشترین تاثیر را دارد.نتیجه‌گیری: کاربرد مدل‌ها، ارایه راهکارها و بررسی تاثیر هر یک و اولویت‌بندی آنها و استفاده از تمام عوامل دخیل در تصادفات در پیشگیری و کاهش تصادفات، محرز است.