تاثیر پیشگیراننده کشش تسهیل عصبی– عضلانی بر درد، انعطاف‌پذیری و پارامترهای عملکردی افراد مبتلابه کوفتگی عضلانی تاخیری

سابقه و هدف: شواهد اندکی از راهکارهای پیگیراننده و درمانی گوفتگی عضلانی تاخیری وجود دارد. هدف مطالعه حاضر تاثیر پیشگیراننده کشش تسهیل عصبی– عضلانی بر درد، انعطاف‌پذیری و نشانه‌های عملکردی افراد مبتلا به کوفتگی عضلانی تاخیری بود .روش بررسی: به منظور رعایت موازین اخلاق در پژوهش، از شرکت کننده‌ها رضایت‌نامه کتبی اخذ واز هدف و روش اجرای مطالعه مطلع گردیدند. این تحقیق توصیفی از نوع شبه تجربی بود. 42 نفر دانشجوی غیر ورزشکار در این مطالعه شرکت و به‌طور مساوی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برای ارزیابی متغیرهای کینماتیکی از سیستم تحلیل حرکتی vicon شامل 4 دوربین‌ پرسرعت مادون‌قرمز سری t با فرکانس نمونه‌برداری 200 هرتز و برای اندازه‌گیری نیروهای عکس‌العمل زمین از دو صفحه نیرو kistler با فرکانس نمونه‌برداری 1000 هرتز استفاده شد. متغیرهای وابسته شامل پارامترهای پرش از حالت ایستاده شامل ارتفاع پرش، ارتفاع پس از فرود، زمان پرواز، میانگین توان، حداکثر نیروی فرود، حداکثر سرعت در لحظه تیک آف، مقیاس بصری اندازه‌گیری درد و انعطاف‌پذیری همسترینگ بودند که قبل از تمرین و 48 ساعت بعد از تمرین مورداندازه‌گیری قرار گرفتند . آزمون‌های آماری t دو گروه مستقل و t همبسته با سطح معناداری (0/05˂p) جهت تحلیل‌های آماری مورداستفاده قرار گرفت.یافته‌ها: بعد از تمرین بین گروه‌ها اختلاف معنی‌داری در انعطاف‌پذیری (0/022=p) و عدم تفاوت معنی‌داری بین میزان درد و کوفتگی ادراک‌شده وجود داشت (0/08=p). اختلاف معنی‌دار بین پیش آزمونپس آزمون گروه کنترل در ارتفاع پرش، ارتفاع پس از فرود، توان، حداکثر نیروی فرود وجود داشت(0/05˂p).نتیجه‌گیری: توام نمودن کشش تسهیل عصبی– عضلانی با تمرینات برونگرای القاء کننده کوفتگی می‌تواند بر کاهش انعطاف‌پذیری و پارامترهای عملکردی افراد مبتلا به کوفتگی عضلانی تاخیری اثربخش باشد.