بررسی موانع و تسهیل کننده های همکاری پرستاران بخش در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: بسیاری معتقدند که حضور فعال همکاران بالینی در امر آموزش، یکی از عوامل تسهیل کننده اهداف آموزشی به شمار می رود. مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع و عوامل تسهیل کننده همکاری پرستاران بخش، در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری در بیمارستان های تهران در سال 1393 انجام گرفته است.روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است. که با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای، 384 نمونه از بخش هایی که دانشجویان پرستاری در آن مشغول به کارآموزی بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه ی ویژگی های جمعیت شناختی بود. داده ها با کمک نرم افزارspss نسخه 16 تجزیه وتحلیل گردید.یافته ها: وضعیت پرستاران در ارتباط با موانع همکاری نشان داد، 1/57 درصد پرستاران موانع فردی را که مهم ترین آن ها شلوغی نوبت صبح و خستگی پرستاران است، 5/26 درصد موانع ساختاری را که مهم ترین آن برنامه ریزی ضعیف آموزشی است و 4/16 درصد موانع مدیریتی را که مهم ترین آن ها شکایت بیمار یا همراه او مبنی بر انجام امور پرستاری توسط دانشجویان را به عنوان مهم ترین موانع دانستند. برخورداری پرستاران از دانش و مهارت کافی (21 درصد)، فراهم کردن محیط حمایت کننده و برنامه ریزی آموزشی مناسب (8/57 درصد،)، مشخص شدن شرح وظایف دانشجویان، مشخص بودن فرد پاسخگوی عملکرد دانشجویان (2/21 درصد،) مهم ترین عوامل تسهیل کننده همکاری در امر آموزش از نظر پرستاران شناخته شدند.نتیجه گیری: از آنجا که یکی از مشکلات و موانع موجود، مربوط به موانع فردی هست، به نظر می رسد کاهش یا بهبود این چالش با رفع موانع همکاری پرستاران و افزایش تسهیل کننده ها موثر هست؛ این امر مستلزم همکاری میان مربی، پرستاران بالینی، سوپروایزر آموزشی، سرپرستاران، مدیران پرستاری، مسوول برنامه ریزی آموزشی و سایر مسوولین رده بالای مدیریتی است.