بررسی اثر بخشی مدل همکار آموزشی برمهارت بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

مقدمه: آموزش بالینی یکی از اجزای اصلی برنامه های دانشجویان پرستاری است. عدم کسب مهارت های بالینی لازم درزمان تحصیل ارائه خدمات پرستاری با کیفیت را در آینده شغلی دانشجویان پرستاری با مشکل مواجه می نماید. نظر به اینکه مدل همکار آموزشی به عنوان یک الگوی آموزش بالینی شناخته شده می باشد؛ این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی مدل همکار آموزشی برمهارت بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی انجام شده است. روش مطالعه: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی شاهد دار است. چهل و پنج دانشجوی ترم 5 پرستاری به صورت سرشماری تحت دو شیوه آموزش بالینی متفاوت در بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر در سال 1394 مورد مداخله قرار گرفتند. چهل و پنج دانشجوی پرستاری با تخصیص تصادفی ساده به دوگروه کنترل(22نفر) وآزمون(23نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از مداخله مهارت های بالینی دانشجویان با استفاده از ابزار محقق ساخته که روایی و پایایی آن بررسی گردید انجام پذیرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روشهای آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون مجذور کای دو، تست دقیق فیشر، من ویتنی یو، واریانس یک طرفه و آزمون t و با استفاده از نرم افزارspss.ver18 انجام شد. یافته ها: بین دو گروه آزمون وکنترل از نظر مهارت های بالینی در حیطه های وظایف پرستار سیرکولر، وظایف پرستار اتاق بهبودی، و رعایت کنترل عفونت و استریلزاسیون اختلاف معناداری وجود داشت (p<0/05). بین دو گروه کنترل وآزمون از نظر مهارت های بالینی وظایف پرستاراسکراب تفاوت معناداری مشاهده نشد(p=0/058). نتیجه گیری: نظر به افزایش مهارت های بالینی دانشجویان پرستاری مورد مطالعه در روش مدل همکار آموزشی، میتوان بیان داشت؛ این مدل روشی مناسب در فرایند آموزش مهارتهای بالینی به دانشجویان پرستاری است. بر این اساس به کار گیری مدل همکار آموزشی به منظور بهره مندی بیشتر از تجربیات، حضور مستمر در کنار دانشجویان و دانش عملی پرستاران بالینی در هر بخش برای ارایه آموزش مهارتها به دانشجویان پرستاری توصیه میشود.

Effect of Clinical Teaching Partner Model on clinical skills in nursing students of Bushehr University of Medical Sciences

&nbsp;Introduction: Clinical training is one of the main components in nursing students programs. The lack of clinical skills during academic study providing of nursing care with quality will be difficult for future job in nursing students. Due to Clinical Teaching Partner Model is known as clinical training pattern this study aimed to evaluate the effectiveness of Clinical Teaching Partner Model on clinical skills in nursing students of Bushehr University of Medical Sciences. Method: This is a quasiexperimental study. Forty five of fifth semester nursing students were intervene by Census under two different clinical teaching methods on the Persian Gulf Martyrs Hospital of Bushehr in 1394. Forty five nursing students by simple random allocation assigned to two groups as control (n = 22) and test (n = 23) groups. Before and after the training period, students' clinical skills evaluated with a questionnaire. Face and content validity of the questionnaire were assessed. In order to analyze the data, descriptive and inferential statistics such as: chi square test, Fisher exact test, MannWhitney U, variance t test was performed by using software spss.ver18. Findings: Between the experimental and control groups in terms of clinical skills in the areas of duties of circular nurse, duties of recovery nurse, infection control and sterilization there was a significant difference(p<0/05). Between the experimental and control groups in terms of duties of circular nurse was not significant difference (p=0/058). Conclusion: Due to the increased skills of nursing students in Clinical Teaching Partner Model in this study, it is concluded this model is an appropriate method for clinical training to nursing students. Accordingly, the use of Clinical Teaching Partner Model in order to more benefit the experience, Constant presence alongside students and Practical knowledge of nurses in every ward is recommended for skills training to nursing students.