بررسی تاثیر آموزش بر مدیریت قندخون کودکان مبتلا به دیابت

مقدمه: آموزش کافی و کنترل متابولیکی مطلوب می‌توانند پیامد بالینی کودکان دیابتی را بهبود بخشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر مدیریت قندخون کودکان سنین 10 تا 14 ساله مبتلا به دیابت مراجعه‌کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر همدان در سال 1392، انجام گرفت.روش: در این مطالعه شبه تجربی تک گروهی پیش آزمون- پس آزمون با روش نمونه‌گیری تصادفی، 40 کودک به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت توانمندسازی کودک در مدیریت قندخون، 4 جلسه آموزش گروهی 30 تا 45 دقیقه‌ای برگزار شد و سپس کتابچه آموزشی در اختیار آنان قرار داده شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل برگه ثبت مقادیر گلوکز خون و پرسشنامه رفتارهای مدیریتی کودک دیابتی بود. آلفای کرونباخ 74/0-93/0 نمایانگر پایایی مناسب حیطه‌های پرسشنامه بود. داده‌ها با نرم افزار spss v.19 و آمار توصیفی و آزمون‌های تی‌زوج و ضریب پیرسون در سطح اطمینان 95% تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: میانگین نمرات رفتارهای مدیریتی کودک در چهار حیطه اندازه گیری قندخون (001/0 > p، 44/7=t)، اصول انسولین درمانی (001/0 > p، 43/7=t)، رژیم غذایی (001/0 > p، 72/9=t) و انجام فعالیت‌های بدنی (001/0 > p، 18/12=t) قبل و بعد از آموزش، میانگین قندخون ثبت شده در طول یک هفته (001/0 > p، 97/3-=t) قبل و بعد از آموزش و همچنین هموگلوبین گلیکوزیله قبل و سه ماه بعد از آموزش (001/0 > p، 23/5-=t) تفاوت معناداری آماری داشتند.نتیجه‌گیری: آموزش مدون و ارتقا توانمندسازی کودک دیابتی 14-10 ساله در اندازه گیری قندخون، رعایت اصول انسولین درمانی، رعایت رژیم غذایی و انجام فعالیت های بدنی موجب کاهش میانگین قندخون و هموگلوبین گلیکوزیله کودک شد. بنابراین آموزش مدون و درگیر نمودن کودک دیابتی در امر مراقبت و درمان سبب بهبود مدیریت قندخون می‌شود.