بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر سایش اجتماعی و اشتیاق شغلی سرپرستاران بیمارستان‌های شهر اصفهان

مقدمه: اقدامات مدیران برای کاهش اثرات منفی تعاملات اجتماعی امری ضروری برای تسهیل توسعه منابع انسانی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر سایش اجتماعی و اشتیاق شغلی سرپرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان انجام شد.روش کار: روش این پژوهش، آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با آزمون پیگیری و گروه مداخله و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه سرپرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان در سال 1399بود. از میان آن‌ها 30 نفر که معیارهای ورود به پژوهش را دارا بودند، انتخاب و به صورت تصادفی ساده و با توجه به قرعه در دو گروه مداخله (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا افراد هر دو گروه، پرسشنامه‌های استاندارد سایش اجتماعی duffy و همکاران و اشتیاق شغلی schaufeli salanova را به عنوان پیش آزمون تکمیل و سپس گروه مداخله، آموزش غلبه بر سایش اجتماعی را در 8 جلسه 60 دقیقه ای به صورت هفته‌ای دو جلسه دریافت کردند. برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. بعد از پایان دوره، به عنوان پس آزمون و 45 روز بعد به عنوان پیگیری، همان پرسشنامه‌ها، توسط هر دو گروه مداخله و کنترل تکمیل شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار spss16 و تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری استفاده شد.یافته‌ها: بین میانگین نمرات سایش اجتماعی و اشتیاق شغلی و ابعاد هر دو متغیر در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به طور کلی تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0.001>p). با توجه به افزایش نمره پیگیری نسبت به پس آزمون در متغیر سایش اجتماعی و کاهش آن در متغیر اشتیاق شغلی، در اثرات مداخله آموزشی، ثبات برقرار نیست.نتیجه‌گیری: مداخله آموزشی غلبه بر سایش اجتماعی بر کاهش سایش اجتماعی و ابعاد آن و افزایش اشتیاق شغلی و ابعاد آن در سرپرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان موثر بود.

The Impact of Training Intervention on Social Undermining and Work Engagement of Head Nurses In Isfahan Hospitals.

Introduction: The actions of organization managers to reduce the negative effects of social interactions are essential to facilitate the development of human resources. This study aimed toinvestigate the effect of training intervention on social undermining and work engagement of head nurses in Isfahan University of Medical Sciences.Methods: The present research method was an experimental study using pretest, posttest ,and follow up, with intervention and control groups. The statistical population consisted of all hospital head nurses of Isfahan University of Medical Sciences in 2020. 30 people who had the inclusion criteria for the study were selected and randomly assigned to intervention and control groups (15 individuals for each group). Individuals in both groups initially completed social undermining and work engagement questionnaires as a pretest. Then, the experimental group received social undermining training in 8 sessions, but the control groups received no intervention. At the end of the period as a posttest and 45 days later as a followup, the subjects of both groups completed the same questionnaires. Data were analyzed by SPSS 16 software and multivariate analysis of covariance.Results: There was a significant difference between the mean score of the control group and the intervention group in social undermining and work engagement and dimensions of both variables in the posttest and followup stage (P<0.001). According to the increase in followup score compared to posttest in social undermining variable and its reduction in work engagement variable, there is no stability in the effects of training intervention.Conclusions: Findings showed that educational intervention has been effective in reducing social undermining and increasing the work engagement and its dimensions of the hospital head nurses of Isfahan University of Medical Sciences.