اثربخشی آموزش روان‌درمانی مثبت‌گرا بر امیدواری و بهزیستی روان‌شناختی همسران جانبازان

مقدمه: مطالعات نشان می دهد درصد زیادی از همسران جانبازان دارای اختلات اضطرابی و مشکلات روانشناختی هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش روان‌درمانی مثبت‌گرا بر امیدواری و بهزیستی روان‌شناختی همسران جانبازان شهرستان ساری بود. روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. 30 تن از همسران جانبازان بر اساس معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند.. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش روان‌درمانی مثبت‌گرا قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی در این مدت دریافت نکردند. شرکت ‌کننده‌ها، مقیاس بهزیستی روان‌شناختی ryff و پرسشنامه امیدواری miller را در سه نوبت پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار spss نسخه 22 استفاده شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار امیدواری در پیش آزمون در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 4.83 ±83.75 و 4.81 ± 86.50 و در پس آزمون 12.72 ±153.37 و 5.02 ±87.12 به دست آمد (0.05 >p). همچنین میانگین و انحراف معیار در متغیر بهزیستی روانشناختی در پیش آزمون در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 3.85 ± 37.50 و 3.19 ±38.25 و در پس آزمون 7.52 ±56.12 و 3.07 ±38.50 بود. بنابراین در گروه آزمایش نمره کسب شده در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنادار بود (0.05 >p).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت نگر می‌تواند یک روش مناسب برای افزایش امیدواری و بهبود بهزیستی روان‌شناختی باشد. بنابراین پیشهاد می گردد با تکیه بر آموزش این مولفه و تقویت آن، میزان امیدواری و بهزیستی روان‌شناختی در همسران جانبازان افزایش یابد.

The Effectiveness of Positivist Psychotherapy Training on the Hope and Psychological Well-being of the Spouses of Imposed War Veterans

Introduction: Studies show that a large percentage of veteranschr('39') spouses have anxiety disorders and psychological problems. The purpose of this study was to determine the effectiveness of positivist psychotherapy training on the hope and psychological wellbeing of the spouses of veterans in Sari city.Methods: This was a quasiexperimental study with pretest and posttest with a control group. Thirty veteranschr('39') wives were selected according to inclusion and exclusion criteria and were divided into experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. The experimental group underwent positivity psychotherapy training for 8 sessions of 90 minutes and the control group did not receive any training during this period. Participants completed the Ryff Psychological Wellbeing Scale (1989) and the Miller Hope Questionnaire (1988) in three stages of pretest, posttest, and followup. Descriptive statistics and analysis of covariance were used for statistical analysis using SPSS software version 22.Results: Mean and Standard deviation expectation in the pretest in experimental and control groups were 83.75 ±4.83 and 86.50 ±4.81 and in posttest were 153.37 ±12.72 and 87.12 ± 5.2. Also, mean and standard deviations in psychological wellbeing variables in the pretest in the experimental and control groups were 37.50 ±3.85 and 38.25 ±3.19 and in the posttest were 56.12 ±7.52 and 38.50 ±3.07 (P>0/05). Therefore, the score obtained in the experimental group was significantly different compared to the control group (P>0/05).Conclusions: The results of this study showed that positive psychology education can be a good way to increase hope and improve psychological wellbeing. Therefore, it is suggested to increase the level of hope and psychological wellbeing in the spouses of veterans by relying on training this component and strengthening it.