اثربخشی آموزش مثبت‌نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر امید به زندگی در پرستاران

مقدمه: به دلیل استرسهای ناشی از سختی کار پرستاران، بهبود ویژگیهای روانشناختی آنها از جمله امید به زندگی ضروری به نظر می رسد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبت‌نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر امید به زندگی در پرستاران بود.روش کار: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران زن متاهل بیمارستان شهید صدوقی شهرستان یزد در سال 96 بود و نمونه شامل30 نفر از این جامعه بود که به روش نمونه‌گیری در‌دسترس انتخاب شده و به‌صورت اختصاص تصادفی در دوگروه آزمایش (15نفر) وکنترل (15نفر) جایگزین شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه‌ی امید به زندگی اسنایدر است. ابتدا از گروه‌های آزمایش و کنترل پیش‌آزمون اخذ گردید. سپس آموزش مثبت‌نگری با رویکرد اسلامی به گروه آزمایش ارائه شد. پس از اجرای دوره آموزشی به‌مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای و بصورت هفتگی و گروهی از هر دوگروه پس‌آزمون گرفته‌شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات امید به زندگی دوگروه آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون به ترتیب 4.05 ± 49.2، 4.59± 41.33 و در مرحله پیش آزمون به ترتیب 5.24 ±41.6 ، 4.73 ±4/ 42بوده است. بر‌اساس آنالیز کوواریانس بین دوگروه از لحاظ امید به زندگی (0.001=p) تفاوت معنی‌دار مشاهده می‌شود.نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر آموزش مثبت‌نگری با رویکرداسلامی به‌شیوه گروهی بر افزایش امید به زندگی در پرستاران، توصیه می‌شود با توجه به وجود مراکز مشاوره در اکثر بیمارستان‌ها، این آموزش در قالب برنامه‌های مدون به پرستاران ارائه گردد.

The Effectiveness of Positive teaching with an Islamic Approach in a group way in Nurses'Life Expectancy

Introduction: Due to the stress caused by the hard work of nurses, improving their psychological characteristics, such as life expectancy, seems essential. The purpose of this study was to assess the effectiveness of positive teaching with an Islamic approach on nurses'life expectancy. Methods: This quasiexperimental study was done in 2018 using a pretest and posttest design and control group. The statistical population included 30 married female nurses working in Shahid Sadoughi Hospital, Yazd, Iran. The participants were selected using convenience sampling method. Then, they were randomly assigned to two groups of experimental (15 participants) and control (15 participants). Data collection was done using Snyder's Life Expectancy Questionnaire. Both groups underwent a pretest. Next, the experimental group received positive teaching with an Islamic approach. In total, eight teaching sessions were held and each session lasted for 90 minutes. Having held teaching sessions, both groups were subjected to posttest. The results were analyzed using covariance analysis.Results: The means of life expectancy in the pretest phase were 49.2 plusmn; 4.05 and 41.33 plusmn; 4.59 in experimental and control groups, respectively, revealing no significant difference between groups. However, we observed a significant difference between groups after the intervention based on covariance analysis (41.6 plusmn; 5.14, vs. 42.43 plusmn; 4.73, p = 0.001).Conclusion: Regarding the efficacy of positive teaching with an Islamic approach in increasing the life expectancy among nurses in the current study and considering the presence of counseling centers in most hospitals, it is recommended to implement this training for nurses in the form of syndicated programs.